Met veertig waren we voor de nieuwjaarsreceptie van HLWM: de vaste klanten van de Babbelkroeg, wat minder frequente bezoekers en enkele vrouwen. We hebben er 130 broodjes doorgedraaid en een pak cava.
Naar jaarlijkse gewoonte organiseerde HLWM haar jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Dat gaat, zoals gewoonlijk, gepaard met veel kussen, sandwiches, chips, nootjes en gratis drank tot 23 uur.
Het was een gezellig komen en gaan. En toffe babbels met mensen die we eigenlijk te weinig zien (misschien eens vaker komen?). Of die we in heel lange tijd niet meer gezien hebben. Zo waren er Veerle en Brigitte. Veerle zat een twintigtal jaar geleden mee in de stuurgroep van HLWM. Ik ben met beiden aan het eind van de avond een lange babbel gaan slaan. En ik moet zeggen: jullie zijn beiden toffe madammen.
Hoe laat het geworden is, zou ik niet weten. Want om 2 uur ben ik naar huis gegaan. Maar het was toen lang nog niet gedaan.
Amper 1 van de 545 puntjes in het 88 bladzijden dikke Mechelse bestuursakkoord 2019-2024 gaat over holebi’s en transgenders. Het had meer mogen zijn.
Punt 420. ‘Mechelen voert een actief LGBT-beleid. Het ondersteunt holebi-organisaties en brengt hen in contact met andere verenigingen en scholen. De politie treedt kordaat op tegen elke vorm van homofoob geweld en zorgt voor een adequaat onthaal van de slachtoffers.’
Meer valt in het Mechelse bestuursakkoord https://www.mechelen.be/samen-voor-een-positief-mechelen-defpdf niet te lezen over de LGBT-gemeenschap, die toch goed is voor 4.000 inwoners (5% van de bevolking). Dierenwelzijn bijvoorbeeld is het onderwerp van twaalf aandachtspunten. Niet dat we dierenwelzijn niet belangrijk vinden, maar toch…
Te weinig problemen?
Over wat Mechelen wil betekenen voor andere doelgroepen – allochtonen, kinderen/jongeren, senioren en singles bijvoorbeeld – is veel beter nagedacht. Het lijkt wel alsof LGBT’s door de mazen van het net zijn gevallen. Of hebben we te weinig problemen om er veel aandacht aan te moeten besteden?
Bovendien valt het op dat de focus van paragraaf 420 van het bestuursakkoord vooral ligt op de veiligheid van holebi’s. Over plannen voor de toekomst is nergens sprake. Alsof onze gemeenschap geen andere noden en besognes heeft dan enkel onze veiligheid. Wat met holebi’s in rusthuizen, met homoseksualiteit in de allochtone gemeenschap, met plaatsen om samen te komen…
De Homo- en Lesbiennewerking Mechelen (HLWM) wordt nergens vermeld, terwijl dat voor andere belangengroeperingen niet zelden wel het geval is.
We zijn heel blij met de jaarlijkse subsidie die we van Mechelen ontvangen, en we doen daar wijze dingen mee (vormingen, lezingen, Sensoa, ledenwerking…). Maar het engagement van een stadsbestuur mag toch wat verder reiken dat enkel het schuiven met geld. Niet?
De geringe aandacht verbaast ons nog meer daar Groen voortaan de dominante politieke factor in het stadsbestuur van Mechelen is. Groen bezit 13 van de 25 zitjes van de Open VLD-Groen-M+-meerderheid. Van Groen hadden we meer aandacht voor onze gemeenschap verwacht. We weten waarover praten als we over een paar weken kennismaken met Gabriella De Francesco, de achtste schepen verantwoordelijk voor Diversiteit en Gelijke Kansen én een groene politica.
2018 was een mooi jaar voor HLWM. De Bab draait goed (gemiddeld 100 bezoekers per maand), we hebben meer dan 100 leden, de website trekt veel volk, er is weer keuze uit activiteiten en veel nieuwe mensen vinden de weg naar HLWM. En wat brengt 2019? Je leest het hieronder.
HLWM heeft in 2018 zo’n twintigtal activiteiten georganiseerd, de ene al succesvoller dan de andere. Het meest geruchtmakend was het bezoek van het bestuur van HLWM aan kardinaal Jozef De Kesel, de aartsbisschop van Mechelen-Brussel. De inhoud van het gesprek – een warm pleidooi voor een hartelijker omgaan van de kerk met holebi’s en transgenders – heeft veel aandacht gekregen in de binnen- en buitenlandse pers én veel mensen de weg naar de website van HLWM doen vinden.
Op de jongste bestuursvergadering van HLWM hebben we de lijst van de voorbije 20 activiteiten grondig doorgenomen. Wat we zeker niet meer moeten doen, is bijvoorbeeld zwemmen. Waar wel vraag naar is, zijn de klassiekers (bbq, pannenkoekenslag en Ardennenweekend), maar ook relatief nieuwe activiteiten zoals toneel (Maarten Mylemans), lezingen (Herman Cools) of een stadsweekend (Rotterdam).
Met die informatie in het achterhoofd zet het bestuur enkele nieuwe activiteiten in de steigers. Zo trekken we op 10 februari naar Museum Hof van Busleyden om er de dialoog te bekijken tussen Berlinde De Bruyckere, een van de grootste hedendaagse Belgische kunstenaars, en de Mechelse Besloten Hofjes uit de 16de en 17de eeuw. In april nodigen we een spreker uit. Een natuurwandeling in de omgeving van Mechelen staat eveneens op het programma (onze wandeling in Muizen in oktober 2017 was een groot succes). Mogelijk volgt er nog een tweede wandeling (met gids) later op het jaar.
De datum (31/8) voor de bbq ligt ook al vast. De kajaktocht van 2018 hebben we wegens watergebrek moeten annuleren. We doen in 2019 een nieuwe poging. Om zeker te zijn van voldoende water hebben we twee opties: in de Ardennen, maar vroeger op het jaar (begin juni), of kajakken op de Nete of de Dommel in Vlaanderen, waar we veel minder afhankelijk zijn van de waterstand.
Karaoke
De voorbije karaoke’s waren een vrij groot succes (zowel in aantallen bezoekers en optredens, als in sluitingsuur) en dus voor herhaling vatbaar. Schrijf alvast de Valentijnskaraoke van 15 februari in jullie agenda. En op vrijdag 1 november is er het jaarlijkse pannenkoekenfestijn.
We vergeten ook de feestdagen van de holebibeweging niet. De Internationale Dag tegen de Homo- en de Transfobie (IDAHOT) valt op vrijdag 17 mei, de dag nadien (18/5) gevolgd door de Brussels Pride.
De L van HLWM blijft een zorgenkind. Begin november vond in de Babbelkroeg een vrouwenavond plaats. Met 13 vrouwen mogen we van een klein succes spreken. We blijven nadenken over activiteiten van en voor vrouwen. Als je ideeën hebt: shoot.
35 jaar
Al het voorgaande is slechts een deel van wat we volgend jaar van plan zijn. Hou de komende weken en maanden zeker de kwartaalnieuwsbrief, deze website en je mailbox in de gaten. En in 2020 bestaat HLWM 35 jaar…
Maar eerst verwachten we je op de nieuwjaarsreceptie van HLWM op zaterdag 26 januari in de Babbelkroeg. Kom zeker eens langs voor een drankje, een knabbel en een babbel.
Ondertussen wenst het bestuur van HLWM jou en al je geliefden het allerbeste voor 2019: gezondheid, geluk, inspiratie, succes, avontuur en vul zelf maar aan.
Antoine, Carl, Denis, Dirk, Jan, Jimmy, Kenny en Koen.
Op zondag 25 november organiseerden ‘t Kwadraat en HLWM met ondersteuning van het Roze Huis Antwerpen een ontmoetingsdag voor regenbooggezinnen en sympathisanten.
We begonnen onze activiteit met een stevig bord lekkere spaghetti (met dank aan Kenny), wat gesmaakt werd door jong en oud.
De kinderen – van holebi-ouders – versierden na het eten zelf hun dessertje. Een kleurrijke cupcake, dat smaakt eens zo goed! Tot Pierre, een lakei, de ‘rust’ verstoorde…
Er was een prinses onderweg naar ons feest! Een échte prinses. Dat zie je niet elke dag, dus kregen we een snelcursus ‘buigen voor een prinses’. Pierre zorgde ervoor dat de prinses haar spulletjes mooi klaar lagen.
En dan was Belle daar… De mooie prinses in het gele kleed, met gele handschoenen en kroon… Kleine mondjes vielen open. Gelukkig leerde Pierre ons hoe we de prinses moesten begroeten dus wisten we hoe we haar moesten verwelkomen!
Glittertattoo
Belle zorgde dat alle kinderen een mooie glittertattoo kregen. Ze had zelfs kroontjes, toverstokjes en handschoentjes bij voor iedereen. Plots liepen daar allemaal kleine prinsesjes en prinsjes rond! Ze dansten, zongen, luisterden naar Belles verhalen en Pierres grappen, maakten mooie tekeningen en een echt schild. Prins of prinses zijn is plezant!
De papa’s en mama’s genoten mee van het gebeuren. Sommigen waagden zich al eens mee aan een dansje.
Ook aan tafel was het de rest van de namiddag nog gezellig. We leerden weer wat volk kennen, praatten over het ouderschap en over hoe we er zoveel jaren of minder lang geleden aan begonnen. Met een gezelschapsspel, een drankje en een lekker stuk taart ging de namiddag ook voor de volwassenen snel voorbij.
Bedankt aan de aanwezigen om er mee een fijne dag van te maken! Volgend jaar nog eens!!
Tijdens de L-Week (lesbienne) waren voor het eerst in jaren weer een pak vrouwen in de Babbelkroeg. ‘Vaker te doen’, hoorden we nadien.
Op vrijdag 9 november trokken Hilde en ik, uit naam van WIJ (dames), een vereniging voor vrouwen die ook van vrouwen houden, en in het kader van de L-Week, naar Mechelen bij onze collega’s van HLWM.
We werden er zeer warm ontvangen en het was ook fijn daar nog meerdere vrouwen tegen te komen. Niet alleen is de Babbelkroeg een superleuke locatie, maar ook zijn de prijzen er heel democratisch. Het lokaal was ook heel mooi versierd.
Kortom we blikken terug op heel aangename sfeer en gaan zeker weldra opnieuw langs.
‘Een escort betalen om louter te knuffelen als je daar nood aan hebt, is not done. Maar een psycholoog om te praten over een gebrek aan diezelfde knuffels dan weer wel.’ Het was een van de opmerkelijke uitspraken van Maarten Mylemans in zijn theatermonoloog ‘Like mijn lijf’.
Maarten is een fysiek iemand, op het toneel, maar ook in het echt, vertrouwde hij me na de voorstelling toe. Dat fysieke – en dan vooral de zoektocht naar warme knuffels – was de rode draad in de theatermonoloog die op zondag 11 november op de planken stond. 35 mensen – HLWM’ers, GVM’ers, Pink Devils, één vrouw en een paar nieuwkomers – vonden de weg naar de Bab.
Een dik uur lang was Maarten in ‘Like mijn lijf’ op zoek naar de knuffels die niemand hem wil geven. De vrienden niet, en al zeker de heterovrienden niet. De dates niet, die echter wel andere dingen dan knuffels wilden geven. De psycholoog niet, die het enkel bij praten hield. De familie niet… Niemand. Het lijkt wel alsof iedereen in de wereld stopt met knuffelen als je twaalf jaar voorbij bent.
Waregem
De monoloog was een wervelwind van oneliners, typetjes spelen, snelle monologen, gefingeerde dialogen… En, net als vorig jaar, mocht iemand van op de eerste rij mee op de bühne. Het slachtoffer van dienst was een nieuwkomer – helemaal uit Waregem – die ik op voorhand nochtans had gewaarschuwd voor de gevaren van een zitje helemaal vooraan.
En Maarten? Die vond uiteindelijk de knuffels waar hij naar op zoek was. Niet bij vrienden, niet bij familie en niet bij dates. Wel bij een betaalde escort… Waarom niet, stelde hij op het einde de vraag.
Om Maarten nog gelukkiger naar huis te kunnen sturen, hebben we na de voorstelling een algemene groepsknuffel gedaan.
Carl P (tekst) Koen N, Dirk R en Marnik M (foto’s) (14/11/2018)
43 man en samen 300 pannenkoeken. De twintig en zoveelste editie van onze jaarlijkse pannenkoekendag in de Babbelkroeg trok weer veel volk.
Kan het ook anders, als je voor 5 euro per persoon zoveel pannenkoeken mag eten als je aankunt, en daarbij nog gratis koffie en/of thee krijgt? Net als bij de vorige editie at een bezoeker gemiddeld 7 pannenkoeken.
Met dank aan de jaarlijkse delegatie van vrouwen uit Turnhout. Aan de vrijwilligers voor het werk (Dirk, Kenny, Denis en Koen).
Onze karaokeavond van eind oktober was opnieuw een schot in de roos. We hebben het uitgehouden tot 4 uur in de ochtend, een half uur langer dan de vorige editie.
Wannes aan de draaitafel, een boek met duizenden populaire liedjes waaruit we konden kiezen, enkele enthousiaste tappers, een verloren gelopen Brit die uiteindelijk ook de microfoon heeft gegrepen en de nakende Halloween (met Dirk G in spinnenwebboxer). Alle ingrediënten voor een geslaagde avond waren aanwezig.
Het Nederlandstalige lied was het populairst. Marco Borsato’s ‘Rood’ werd uit volle borst meegezongen. En Bart Kaëlls ‘De Marie-Louise’ belandde uiteindelijk op de vloer. Bij de niet-Nederlandstalige liedjes zat onder meer werk van Edith Piaf, Mariane Rosenberg, de Beatles…
Ook de duetten waren populair: Koen en Carl, Dirk G en Carl, Koen en Jimmy, Jimmy en Dirk R, Thomas en Franky, Wannes en Carl, Hans en Carl, Jimmy en Chris (de Brit die de weg naar de Babbelkroeg had gevonden)…
Ondertussen tikte de klok genadeloos de uren weg. Eén geluk, toen we om 4 uur de keet sloten, konden we ons troosten met de idee dat het eigenlijk nog maar 3 uur was, want die nacht schakelden we weer over op de wintertijd.
Ik had niet gedacht dat karaoke zo leuk kon zijn. De laatste keer was zo’n. tien jaar geleden met de Pink Devils in Parijs. De volgende keer ben ik opnieuw van de partij.