Als je levenspad dat van monsters kruist

‘Oh my God, laat Brahim toch sterven, zodat deze gruwelijke scène eindelijk voorbij is.’ Die gedachte bonkte voortdurend door mijn hoofd tijdens de première van ‘Animals’, een film over de moord op de Luikse homo Ishane Jarfi in 2012. ‘En dan moet je weten dat we maar een fractie van de echte feiten hebben getoond’, zei regisseur Nabil Ben Yadir achteraf in de zaal.

Geen stormloop voor ‘Animals’ op zondag 6 maart in Lumière in Mechelen. Het is dan ook geen ‘makkelijke’ film, to say the least. ‘Jullie weten dat de film erg grafische beelden bevat’, vroeg de dame aan de kassa toen we ons ticketje kochten. ‘Ja’, zei ik.

Nu, ik heb behoorlijk wat horrorfilms gezien, maar dat is en blijft fictie. ‘Animals’ is geen fictie en toont de lijdensweg van Ishane Jarfi, wiens naam in de film op verzoek van zijn ouders in Brahim werd veranderd. Jarfi werd op 22 april 2012 in de buurt van Hoei om het leven gebracht na een avondje stappen in een Luikse homobar. Hij werd beestachtig vermoord door de vier mannen in wier auto hij na zijn bezoek aan de bar was gestapt.

‘De acteurs zijn geen professionals. Het zijn amateurs. Ze hebben op voorhand het script niet volledig gelezen. En de moordscène is door hen met hun gsm’s gefilmd, zonder veel instructies.’ Dat geeft het ‘hoogtepunt’ van de film een bijzonder realistisch karakter. Het zouden de echte beelden kunnen zijn die de daders op de avond van 22 april 2012 met hun gsm hebben gemaakt.

Erg verontrustend is het idee dat je op het verkeerde moment in de verkeerde auto met de verkeerde mensen in kunt stappen. Dat gebeurde met Jarfi. En hoe ‘gewone’ jongens in monsters kunnen veranderen. Neem Loic, een onschuldig uitziende tiener met een veel te groot maatpak – wegens nog niet volwassen – die Jarfi als een beest heeft afgemaakt.

Tijdens de film maakte ik in mijn hoofd de vergelijking met de zaak-Sanda Dia. Elk van die jongens – of het nu gaat om de zaak-Dia of de zaak-Jarfi – hadden apart niet gedaan waar ze in groep toe in staat waren. Groepsdruk, heet dat.

En wat is met de daders gebeurd? Die kregen levenslang of 30 jaar, een zware straf omdat de moord uit homohaat gebeurde, wat de feiten verzwaarde. Ze kunnen dit jaar na tien jaar vervroegd vrijkomen. Verdienen ze dat? Misschien verdient iedereen een tweede kans, maar in dit geval heb ik toch mijn twijfels. ‘Geen van de daders toonde op het proces veel spijt’, zei regisseur Yadir na de film. Misschien moeten wij dat ook niet doen wat hun straf betreft.

De echte Ishane Jarfi.

‘Animals’ is een zware, rauwe film, ook omdat alle scènes vaak van heel dichtbij zijn gefilmd. Een must-see? Als je tegen grof geweld kunt misschien wel. Het toont in your face de gruwel die lgtq+-mensen kunnen tegenkomen als hun pad dat van monsters kruist. En je prijst je gelukkig dat jij hun pad niet hebt gekruist.

Hassan Jarfi, de vader van Ishane, wil de film over de moord op zijn zoon om begrijpelijke redenen niet zien. Hij gaf de regisseur wel toestemming om de film te maken. ‘Ik heb mijn zoon als een gehandicapte op de zolder verstopt als er bezoek kwam. Want iedereen wist dat hij homo was. Ishane was zich daarvan bewust. Dat was fout. Een fout die me heel mijn leven doet wenen. Ik mis de hand van Ishane. Hem in mijn armen te kunnen nemen. Hem te kunnen zeggen: ‘Mijn jongen, ik weet dat je homo bent, ik hou veel van jou en wat de anderen ervan denken kan me gestolen worden.’ Maar ik kan het hem niet meer zeggen.’ https://ne-np.facebook.com/notele.be/videos/animals-un-film-en-hommage-ihsane-jarfi-assassiné-à-cause-de-son-homosexualité/319026090139873/

 

‘Animals’ is te zien op maandag 14 maart en dinsdag 15 maart om 18 uur in Cinema Lumière in de Merodestraat in Mechelen. Tickets kosten 10 euro.

Hier de trailer van de film: https://youtu.be/N-BsTeFyHW4

Tekst: Carl P (7/3/2022)