Een zesdejaarsklas in Lier. Met rechts op de foto ons bestuurslid Jimmy DB.
‘Laten we deze regenboogvlag ophangen aan het raam, dan kan iedereen zien dat onze school respect heeft voor holebi’s en dat iedereen hier welkom is.’ Het eerste optreden van HLWM in een secundaire school, eentje in Lier, was geslaagd en smaakt naar meer.
Enkele weken gelden werd HLWM gecontacteerd door Ylona en Jente van het Sint-Aloysiusinstituut uit Lier. Twee studentes uit het zesde jaar gezondheids- en welzijnswetenschappen. Ze hadden als taak een gastspreker uit te nodigen over genderidentiteit. Na even zoeken kwamen ze terecht bij Het Roze Huis van Antwerpen. Enkele klikken verder vonden ze ons. Ze mailden ons zeer enthousiast met de vraag of wij konden helpen. Even enthousiast antwoordden wij ‘ja’. Enkele weken later (27 september) was Jimmy DB gastspreker in de Lierse school.
HLWM probeert al enkele jaren een scholenwerking op poten te zetten. Na anderhalf jaar corona ben ik zeer blij dat het eindelijk gelukt is. In het verleden hebben we vaak gebrainstormd hoe we dit zouden aanpakken. Zo hebben we zeer leuke toekomstplannen samen met Theater M. Maar solo had ik nog nooit voor een klas gestaan. Het was even wennen. Ga ik wel tijd genoeg hebben of ga ik juist tijd te kort hebben? Hoe zouden de leerlingen reageren en hoe open kan ik mezelf stellen bij het beantwoorden van vragen die zeer persoonlijk kunnen zijn?
–
Het kaartje om me te bedanken.
Rond 10 uur werd ik vriendelijk onthaald door de twee dames en werd ik meteen op mijn gemak gesteld. Ze gaven aan dat hun klasgenoten zeer veel interesse hebben in dit onderwerp en heel openminded zijn. Ik koos ervoor het theoretisch te houden. Ook omdat ik door corona niet goed wist wel en niet mag. De klas luisterde zeer aandachtig en stelde zeer leuke vragen. Ook vragen waar ik helaas geen antwoord op weet. Hoe ver staat het met de ‘x’ voor geslacht op de Belgische identiteitskaart? Of hoe zit het met de wetgeving in de VS?
Ik heb het gehad over lgbtq+, respect en geloof, islamofoob en people of colour. Een islamofobe houding helpt het debat over holebifobie geen moer vooruit. Moslims zijn mensen als jij en ik. Mens zijn maakt ons allemaal gelijk, en tegelijk zijn we allemaal anders en uniek.
Hoe ver staat het met de ‘x’ voor geslacht op de Belgische identiteitskaart?
Ik toonde de Europese kleurenkaart over de rainbowindex. Hoe groener, hoe lgbtq-vriendelijker, hoe roder, hoe onvriendelijker. De leerkracht drukte de leerlingen op het hart dat ook zij een rol te spelen hebben. ‘Jullie gaan ervoor moeten zorgen dat onze samenleving beter wordt.’
Afsluitend kreeg ik een zeer mooie zelfgemaakte kaart en een positieve noot van de leerkracht. We namen een groepsfoto met een lgbtq+-vlag, die ik in de school gelaten heb. De klas was unaniem. ‘Laten we deze vlag ophangen aan het raam, dan kan iedereen zien dat onze school respect heeft voor holebi’s en dat iedereen hier welkom is.’
Zonder enige twijfel de warmste, droogste en zonnigste zondag sinds het begin van de zomer. Het tijdstip voor een namiddagje kanovaren op de binnen-Dijle had niet beter kunnen zijn op ‘Moederdag’ 15 augustus. We waren met 17, incluis twee Brazilianen, een Peruviaan, een Pool en… nog wat Belgen.
We hebben Mechelen dus bekeken vanuit kikkerperspectief. Vanop de binnen-Dijle in zes Canadese kanodriezitters. Het verschil tussen een kano en een kajak? De kano is veel breder, dus veel minder kans op kantelen, dus veel minder kans op kletsnatte kleren.
Maar dat was dan wel buiten Ruben gerekend. We waren nauwelijks een kwartier aan het varen toen we aan het sluiscomplex aan de Nekker moesten keren. De boot met Robin, Carl en Koen kwam daarbij wat te dicht in de buurt van die met Ronny, Willy en Ruben. Tijd voor een douche, dacht Ruben heel duidelijk. Met reddingsvest aan sprong hij zo hard en zo dicht mogelijk bij onze boot in het water. Een kleine tsunami was het gevolg en dus natte kleren. Maar die kregen nog ruimschoots de tijd om te drogen.
Ronny, Ruben en Willy.
Het is best wel mooi, Mechelen bekijken vanop het water. Je komt heel dicht bij de vaak prachtige kleine tuintjes van privéwoningen langs het water. Sommige met hun eigen aanlegkade en af en toe met eigen bootjes, kano’s of kajaks. Het was een beetje gluren bij de buren.
Het was opvallend druk op en langs het water. Kajaks, Canadese kano’s, gemotoriseerde toeristenboten, mensen staand, geknield of zittend op een waterboard, en heel af en toe een klein bootje met een buitenmotor. En de terrasjes zaten stampvol met het goede weer, vooral dan de Vismarkt. Op elk brug hielden voetvangers halt om te kijken naar het drukke waterverkeer onder hun voeten.
Koen, Carl en Robin.
Ons traject: van de opstapplaats in de Kruidtuin naar het sluizencomplex aan de Nekker, keren en via de Kruidtuin helemaal tot aan het keerdok aan de McDonald’s. Daar ligt een openluchtzwembad in het water. Veel volk was er niet. Het water zal wat koud geweest zijn. Maar volgens Ruben viel dat allemaal best mee.
We waren op stap met een leuk gezelschap: 17 man. Jongste 27 jaar, oudste 65. Dertien Belgen en vier buitenlanders. Leden en niet-leden. Nieuwe gezichten en al wat bekendere gezichten. Ook mensen van GVM en een ex-Pink Devils.
Een kleine twee uur waterpret en dan terug naar de Kruidtuin, waar Ruben opnieuw in het water sprong om alle bootjes veilig tegen de uitstapplaats te duwen. Ruben in de rol van trek- en duwboot.
Nadien naar de Babbelkroeg, drogen in het zonnetje op het terras buiten. Met wat bier, een stuk taart, koffie… Een heerlijke dag. Smaakt naar meer, zeker na anderhalf jaar corona.
Het stadhuis van Mechelen kleurde in de avond en de nacht van 23 op 24 juni regenboog. Een initiatief van het stadsbestuur uit protest tegen de gang van zaken in Hongarije. Daar heeft premier Viktor Orban wetgeving door het parlement gejaagd die holebi’s discrimineert en op één hoopje gooit met pedofielen.
Mooi zicht, gisteravond op de Mechelse Grote Markt. Twee beamers projecteerden de regenboogvlag op het stadhuis. Het leverde knappe beelden op. En op de toren van de Sint-Rombouts wapperde een hele grote regenboogvlag. Maar het was te donker om die te fotograferen.
Mechelen protesteert daarmee tegen het antiholebibeleid van Hongarije. Daar loodste de erg conservatieve premier Orban een wetgeving door het parlement die het strafbaar maakt om in de aanwezigheid van minderjarigen te praten over holebi’s en transgenders. De wet is onderdeel van een bredere wetgeving tegen pedofilie. Daardoor wordt nog maar eens holebiseksualiteit gelijkgesteld aan pedofilie.
De Europese Commissie omschrijft de wet als een ‘absolute schande’ en een inbreuk op de ‘fundamentele waarden van Europa’. Over heel Europa kleurden voetbalstadions gisteren regenboog omdat Hongarije op dat ogenblik voetbalde tegen Duitsland. München, waar de match plaatsvonden, kreeg van de UEFA wel geen toestemming om het Allianz-stadion in regenboogkleuren te tooien. De UEFA kwam niet verder dan een regenboogkleurtje te gieten over haar logo.
Het Nederlandse elftal, dat de komende dagen in de Hongaarse hoofdstad Boedapest voetbalt, heeft een statement beloofd voor de ogen van tienduizenden Hongaren. Benieuwd.
Bij gebrek aan een eigen regenboogvlag gaan sommigen zelf aan de slag. Zoals Arsalan, een speler van GVM en de Pink Devils. Let ook op de regenboogkleuren op zijn T-shirt.
Arsalan kwam enkele jaren geleden uit Afghanistan aan. Hij werkt hier, en steekt niet onder stoelen of banken dat hij homo is.
Na een verplichte lockdown van net geen zwangerschap lang ontwaken HLWM, de Pink Devils en Gay Volley Mechelen (GVM). De eerste Babbelkroeg en de eerste trainingen van GVM en de Pink Devils postcorona zijn een feit.
De training van GVM van donderdag 17 juni. 15 man. Meer mocht niet.
Het heeft allemaal veel langer geduurd dan ons lief was, maar holebi Mechelen is weer up and running. Onze eerste Babbelkroeg op vrijdag 11 juni was een aangenaam weerzien. Kleine twintig man, op het terras buiten, lekker weertje, coronaproof. Tof. Weten jullie eigenlijk wat jullie het meeste drinken? Met lengtes voorsprong is dat Maneblusser, al spreekt Walter P liever over een ‘Mannenblusser’.
Nog even tot 23.30 uur open en met maximaal vier aan een tafel. Maar de Babbelkroeg van vrijdag 2 juli is opnieuw tot 1 uur ’s nachts en met acht aan een tafel. Old style dus. We blijven nog even beneden. Vooraan buiten, bij goed weer, of binnen, als het wat minder is.
De Pink Devils hebben de eerste training van het jaar achter de rug. En spelen vanaf september weer wedstrijden op groot veld.
Gay Volley Mechelen (GVM) ten slotte, is op donderdag 10 juni herstart met acht spelers. Een week nadien zaten we aan 15. Meteen het maximum voor indoortrainingen. Maar geen paniek, van donderdag 24 juni tot en met donderdag 5 augustus spelen we beachvolleybal. In het zand dus. Van 19.30 uur tot 21.30 uur. Het plafond buiten is 50 man…
Donderdag 24 juni. Staand van links naar rechts: Björn, Jonathan, Luc, Erik, Jeroen, Kenneth en Joe. Zittend van links naar rechts: Arsalan, Carl, Luis en David. Foto: Walter P.
Heerlijk, met de ondergaande zon in het gezicht en de wind in de haren. Kom gerust eens kijken. We spelen op de beachvolleybalterreinen van IHAM (achter het station, Bautersemstraat).
De Pink Devils, de enige homovoetbalploeg van het land met Mechelen als uitvalsbasis, bestaan 20 jaar. De European Gay and Lesbian Sport Federation (EGLSF) heeft ons een ‘diploma’ gestuurd om ons geluk te wensen met die 20 jaar en ons te bedanken voor de jarenlang inzet voor de goede zaak.
Eigenlijk zagen de Pink Devils het levenslicht in 2000, in de aanloop naar de Gay Games in Sydney (Australië). Maar officieel is het dus 2001. Aan de basis lagen mensen als Guido DB, Koen N, en nog wat anderen. Onze eerste wedstrijd tegen een Antwerpse vrouwenploeg hebben we… verloren.
In die twintig jaar hebben de Pink Devils HEEL VEEL gereisd, om overal in te wereld te gaan sjotten: Montreal (Canada), Sydney (Australië), Parijs, Londen, Amsterdam, Utrecht, München, Kopenhagen, Stockholm, Keulen, Milaan, Rome, Boedapest en Barcelona. En mogelijk vergeet ik nog enkele bestemmingen.
De sportieve hoogtepunten. Zilver in Barcelona (verloren van Londen) en zilver in Montreal (verloren van Washington DC).
Hoeveel mensen hebben we in die twintig jaar over de vloer gehad: meer dan 100, en dat is een voorzichtige schatting, uit heel veel Europese landen en andere delen van de wereld. Het gros homo’s, maar ook enkele hetero’s en transgenders. Ook heel veel rassen, kleuren en talen.
Onze trainers de voorbije jaren (sorry als ik hier namen vergeet): Martin VB, Wim V, Alain VH en Andy H. Onze trekkers (ook hier sorry): Koen N, Joris A en Andy H.
Tsjechen
We hebben zelf ook meerdere toernooien georganiseerd. Denk aan de bende zatte Tsjechen in de oude Babbelkroeg naar aanleiding van het toernooi op De Nekker voor tien jaar Pink Devils. Die avond was berucht. Vraag maar eens aan mensen als Walter P, Carl P, Luc M…
We hebben tevens het voetballuik van de Europese Eurogames (Mechelen) en van de mondiale Outgames (Antwerpen) voor onze rekening genomen. In Antwerpen hebben we er in een paar uur tijd 700 Duvels, Krieks en nog aan Belgisch bier erdoor gejaagd tijdens een bierproefavond. ‘Man, you’re giving them away for free’, zei een Amerikaan me. Hij verwees naar de drie bieren voor amper 5 euro. In New York kost een Duvel alleen al meer dan 5 euro. Het resultaat? Een hoop dronken homo’s én lesbiennes.
Red & Blue is al jaren onze trouwe shirtsponsor. Waarvoor oneindig veel dank.
De Pink Devils voetballen niet alleen. Het beruchte De Mol-weekend zindert na jaren nog na. Of onze doortocht op de Gentse feesten, Ardennenweekends, het gesmaakte huwelijk van Bjorn en Dieter in Gent… Of de lunch in het samenzijn met François De Keersmaecker, de toenmalige voorzitter van de Belgische voetbalbond bij ons thuis.
Ook nog een woord van dank voor Red & Blue, dat al jaren onze shirtsponsor is. Heel veel outfits hebben we aan de gay danstempel te danken. Merci!!!
Droevig nieuws. Ons lid Rony Doms is op zijn 55ste verjaardag overleden aan een slepende ziekte. We wensen zijn ouders, broer, familie en vrienden veel sterkte toe. Rust in vrede.
We hebben er lang op moeten wachten, maar eindelijk zijn we er: de heropening van de Babbelkroeg na een sluiting van acht maanden. We hopen jullie nu vrijdag te mogen verwelkomen.
1/ Vanaf vrijdag 11 juni elke vrijdagavond van 20.30 uur tot 23.30 uur (iedereen buiten). Laatste bestelling om 23 uur.
2/ Gelijkvloers: buiten én binnen.
3/ Maximaal vier personen per tafel (op 1,5 meter van elkaar). En geen heen-en-weergeloop tussen de tafels.
4/ De obers, nu vrijdag Koen en Björn, komen de bestellingen aan tafel noteren.
5/ Er staat alcoholgel. Maak er gebruik van.
6/ Als je opstaat om naar het toilet te gaan, doe dan je mondmasker aan (zorg dus dat je er een bij hebt).
7/ Betaal zo veel mogelijk met munten en/of kleine biljetten. Anders zitten we weer snel door onze voorraad kleingeld heen.
8/ Alleen nu vrijdag, 11 juni. Iedereen krijgt bij aankomst een bonnetje voor een drank naar keuze.
9/ Onze prachtige obers-stewards staan klaar om al jullie opmerkingen en verzuchtingen te aanhoren en te beantwoorden.
Kom genieten van het prachtige uitzicht op de Grote Markt van op het terras van de Babbelkroeg. De weersvooruitzichten zijn schitterend.
Italië, de wat onverwachte winnaar van het Eurovisiesongfestival 2021. Maar toch ook niet totaal onverwacht. Een HLWM’er had de winnaar én de nummer twee juist: Jeroen A.
Zestien mensen hebben deelgenomen aan onze Eurovisie-pronostiek. Het goud gaat naar Jeroen A, die Italië (1) en Frankrijk (2) juist had. Het zilver is voor Ruben L en Steven W.
Jeroen krijgt een waardebon van 25 euro om in de Babbelkroeg een feestje te bouwen. Wie is Jeroen? Sinds september vorig jaar lid, 27 jaar, sportief (een volleyballer van GVM) en een ir.
Dit was de top 5 volgens de 16 deelnemers van HLWM:
Malta
Oekraïne
Frankrijk
Italië
Litouwen
Proficiat aan de winnaar en jullie allen bedankt voor de deelname. En geniet nog van het lange weekend.
De Britse serie ‘It’s A Sin’ is het bekijken meer dan waard.
De heropening van de Babbelkroeg laat nog even op zich wachten. Hopelijk is het begin juni zover. Ondertussen geven we je nog wat kijk- en leestips.
1/ Heropening Babbelkroeg
De terrassen zijn weer open. Hoe zit het met de Babbelkroeg? Na overleg met De Schakel, de huurder van het gebouw, hebben we besloten te wachten tot de horeca ook binnen weer opengaat. Waarom? De tuin achter de veranda is best wel klein en houdt in dat bezoekers eerst 50 meter door het gebouw moeten lopen. En het terras vooraan is te klein. Daar kunnen hooguit twee tafels geplaatst worden als we alle veiligheidsvoorschriften willen volgen, en dat moeten we ook.
Premier Alexander De Croo maakt zich sterk dat de horeca begin juni ook binnen weer opengaat. Bovendien zal tegen dan een flink pak van onze regelmatige bezoekers ingeënt zijn. Ik heb mijn uitnodiging eergisteren ontvangen. En hoe meer gevaccineerden, hoe kleiner het risico. Dus nog even geduld. Lees ondertussen nog een boek (zie hieronder of vorige berichten), bezoek eens een museum of bekijk een spetterende serie op Canvas.
2/ Leestip: Tomasz Jedrowski – Zwemmen in het donker – 222 blz.
‘Zwemmen in het donker’ staat al enkele weken bovenaan in de lijst van beste romans van De Standaard. Dus kopen en lezen, dacht ik.
De schrijver, Tomasz Jedrowski, is een vrij jonge Duitser, maar heeft, zijn familienaam verraadt het, Poolse ouders. Zijn debuutroman speelt in het Polen van de jaren 80. Nog stevig onder de knoet van de communisten, maar met het eerste verzet van mijnwerkers en havenarbeiders (Solidarnosc).
Janusz en Ludwik leren elkaar kennen tijdens een voor studenten verplicht werkkamp op het Poolse platteland. Ze moeten er helpen bij de oogst. Na de maand verplichte arbeid breien ze er nog een weekje vakantie aan vast. Ze genieten van de Poolse bossen, het zwemmen in koele meren, het kamperen in openlucht en elkaars lichaam.
Maar de plicht roept ze terug naar Warschau. Daar beginnen de spanningen. Want beiden staan heel verschillend tegenover het verstikkende communistische regime, gekenmerkt door lange rijen en lege winkelrekken. Janusz is bereid te ‘collaboreren’ met het regime om het zo beter te krijgen. Ludwik wil, het liefst samen, weg uit Polen.
222 bladzijden die je in een dag of twee erdoor jaagt. Een goed begin en een goed einde, maar wat minder tussenin. Andere boeken die hier aan bod zijn gekomen, zijn beter.
De laatste bladzijde van ‘Zwemmen in het donker’ ontroert. ‘En we (Janusz en Ludwik) maakten van meet af aan al zo weinig kans: we hadden geen handleiding, niemand die ons kon gidsen. Geen enkel voorbeeld van een gelukkig stel van twee jongens. Hoe hadden we kunnen weten wat we moesten doen?’
Dat geldt voor een groot deel van de leden van HLWM, mij incluis, die in de jaren tachtig zijn opgegroeid. We hadden geen rolmodellen om naar op te kijken, die ons konden tonen hoe het moest. En als ik dan kijk naar de vele jaren samen van veel HLWM-koppels, dan kan ik maar één ding besluiten: we hebben het er niet slecht vanaf gebracht.
Thomas Jedrowski – Zwemmen in het donker – Meulenhoff, 2021, 222 bladzijden, 20,99 euro. (Hardcover en gebonden).
3/ TV-tip: ‘It’s A Sin’.
Afgelopen week op Canvas de eerste twee afleveringen bekeken van ‘It’s A Sin’, een vijfdelige Britse reeks over een groep jonge homo’s die in de jaren 80 uiteengereten wordt door de aidspandemie. Ik was aangenaam verrast.
Net als velen van jullie ben ik in de jaren 80 opgegroeid. We hadden van aids gehoord, maar wisten niet goed wat het was. En nog minder wat wel en niet mocht. Informatie was nergens te vinden (geen internet toen). Sommigen ontkenden het bestaan ervan, en werden met de dodelijke gevolgen geconfronteerd. Al die elementen komen terug in ‘It’s A Sin’.
De reeks is ook een topper wegens de 80s muziek. En geef toe, je blijft een leven lang houden van de muziek waarmee je bent opgegroeid. Bronski Beat, The Communards, …
Je kunt alle afleveringen bekijken op de website van Canvas https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/it-s-a-sin/ , of je kunt wachten tot ze de komende dagen op tv komen. Maar op basis van wat ik op tv heb gezien, is de goesting heel groot om een avondje te bingewatchen op internet.
De drie halve weeskinderen van Isabella van Habsburg. De drie zijn enkele jaren lang bij hun groottante Margareta van Oostenrijk in Mechelen opgevangen.
Nog even geduld en de zomer van de vrijheid breekt aan. Maar wil je in afwachting van de heropening van de terrasjes toch al eens buitenkomen – en ben je het wandelen, fietsen… wat beu – dan durven we je drie expo’s voor te stellen die de moeite waard zijn. In Mechelen, Tongeren en Sint-Niklaas. Als je wacht tot na 8 mei kan je na de expo meteen ook weer een terrasje doen.
1/ Kinderen van de renaissance, Museum Hof van Busleyden (Mechelen), tot 4 juli, 12 euro.
Tussen 1480 en 1530 was Mechelen een hoofdstad. De Nederlanden – dat is Nederland, België, Luxemburg en Noord-Frankrijk – werden in meerdere of mindere mate vanuit Mechelen bestuurd. Het was ook de plaats van het Bourgondisch/Habsburgse hof. En hof betekent prinsen en prinsessen.
Drie generaties Habsburgers brachten in Mechelen een groot deel van hun jonge leven door. In het Hof van Kamerijk, in de huidige Keizerstraat. De stadsschouwburg is het enige restant van dat paleis.
De kinderen van Maria van Bourgondië (+1482) – Filips en Margareta – groeiden er op bij hun stiefgrootmoeder. Net als die van Filips (+1506) – Karel (de latere keizer Karel V), Ferdinand, Isabella, Eleonora, Maria en Catharina -, maar dan onder de hoede van hun tante Margareta van Oostenrijk (die van het beeld aan de Babbelkroeg). De derde generatie koningskinderen die in Mechelen opgroeide, waren de kinderen van Isabella (+1526). Opnieuw onder de vleugels van hun nu groottante Margareta.
In Museum Hof van Busleyden loopt een prachtige expo over het verblijf van al die kinderen in Mechelen. Centraal staan een hele reeks ontroerende portretten van al die jonge prinsen en prinsessen, sommige een bruikleen van de Britse koningin. Die schilderijtjes hadden een heel praktische bedoeling. Ze werden verstuurd naar potentiële koninklijke huwelijkskandidaten voor de prinsjes en prinsesjes (ja, men trouwde toen heel jong), want foto’s en selfies waren er niet.
Je ziet er ook documenten uit het Mechelse stadsarchief, met uitgaven van de stad Mechelen om de kinderen te vermaken of om op zoek te gaan naar de ontsnapte struisvogel van de kleine Karel. Verder nog speelgoed, leerboeken, een kinderharnas (gemaakt voor de elfjarige Karel) en juwelen. Maar ook doodsmaskers en beelden van dode kinderen. Want zelfs koningskinderen stierven vaak heel jong. Net als hun ouders. Maria van Bourgondië werd amper 25 jaar, haar zoon Filips de Schone 28. Het resultaat waren hele of halve wezen.
De expo is aan aanrader. Je krijgt een collectie prachtige schilderen te zien die van over de hele wereld komen. Je beseft hoe belangrijk Mechelen enkele decennia lang wel is geweest (ook op Europees niveau). En hoeveel Mechelen wel te danken heeft aan landvoogdes Margareta van Oostenrijk (1480-1530), wier hart begraven is in de kerk op de Veemarkt. En de audiogids is inhoudelijk erg goed.
2/ Oog in oog met de Romeinen, Gallo-Romeins Museum (Tongeren), tot 1 augustus, 10 euro.
Meer dan 400 jaar (van 50 voor Christus tot ongeveer 350 na Christus) hebben de Romeinen in onze contreien de lakens uitgedeeld. Hun impact was groot. Woorden waarvan we denken dat ze zo Nederlands zijn als maar zijn kan, zijn in feite Latijn, de taal van de Romeinen. Venster (fenestra), zolder (solarium), kelder (cellarium), tafel (tabula), de namen van onze maanden (december is Latijn voor tiende, in de Romeinse kalender was december de tiende maand en begon het jaar op 1 maart).
Rijd je door Haspengouw (de ruime omgeving van Sint-Truiden) dan zie je ze overal staan: tumuli, de heuvels waaronder schatrijke Gallo-Romeinen begraven lagen/liggen. Tongeren (Atuatuca Tungrorum) in het Latijn, was de belangrijkste Romeinse stad in wat vandaag België is. De Romeinse omwalling staat er nog gedeeltelijk.
Een beeld van een jonge keizer Augustus met 21ste-eeuwse ogen. Oog in oog met de Romeinen. Wij bekijken Augustus en hij ons.
Het Gallo-Romeins Museum in Tongeren neemt je mee op reis door deze Romeinse periode. Honderden bruiklenen van het British Museum in Londen geven je een heel goed beeld van hoe de Romeinen leefden, bouwden, hun doden begroeven (er staat daar een prachtige sarcofaag), aten, van cultuur genoten, zich kleedden… Alle aspecten komen aan bod.
Geschreven documenten zijn er nauwelijks (2.000 jaar is een hele lange tijd geleden), maar des te meer juwelen, munten, metalen gebruiksvoorwerpen, marmeren beelden… Een van de belangrijkste homo’s aller tijden, keizer Hadrianus (+138), kan je er bewonderen, net als een heel knap beeld van de jonge keizer Augustus (+14), die van onze gelijknamige maand.
Ook hier dompelt een superbe (weer Latijn) audiogids (opnieuw Latijn) je onder in de wondere wereld van de Romeinen.
3/ De Atlas Maior van Blaeu, Mercatormuseum (Sint-Niklaas), tot 17 juni, 6 euro.
Droom je, net als ik, graag weg bij het doorbladeren van een atlas? Hoe zou plaats x, y of z eruitzien, denk ik dan vaak. Nog leuker zijn oude atlassen, toen de hele wereld nog niet ontdekt was, en de contouren van continenten en eilanden niet zelden met stippellijntjes werden aangegeven.
Zo’n oude atlas kan je gaan bekijken in Sint-Niklaas. Het gaat om de Atlas Maior (de grote atlas) van Johannes Blaeu (uitspraak ‘blau’). Uitgegeven in 1662 is de Maior de mooiste, duurste en grootste atlas die ooit is gepubliceerd. Elf boekdelen, 594 handgekleurde kaarten en meer dan 3.000 bladzijden tekst. Blaeu bundelde alle geografische kennis van zijn tijd.
Een wereldkaart uit de Atlas Maior van Johannes Blaeu. Alaska en Australië waren grotendeels nog onbekend terrein.
Het tentoongestelde exemplaar in Sint-Niklaas werd enkele jaren geleden gekocht door The Phoebus Foundation, de stichting die de kunstcollectie van havenbaas Fernand Huts bevat. Phoebus levert ook enkele van de schilderijen voor de expo in Mechelen.
Veel kijk- en luisterplezier. En vergeet nadien niet een terrasje te doen.
