Het stadhuis van Mechelen kleurde in de avond en de nacht van 23 op 24 juni regenboog. Een initiatief van het stadsbestuur uit protest tegen de gang van zaken in Hongarije. Daar heeft premier Viktor Orban wetgeving door het parlement gejaagd die holebi’s discrimineert en op één hoopje gooit met pedofielen.
Mooi zicht, gisteravond op de Mechelse Grote Markt. Twee beamers projecteerden de regenboogvlag op het stadhuis. Het leverde knappe beelden op. En op de toren van de Sint-Rombouts wapperde een hele grote regenboogvlag. Maar het was te donker om die te fotograferen.
Mechelen protesteert daarmee tegen het antiholebibeleid van Hongarije. Daar loodste de erg conservatieve premier Orban een wetgeving door het parlement die het strafbaar maakt om in de aanwezigheid van minderjarigen te praten over holebi’s en transgenders. De wet is onderdeel van een bredere wetgeving tegen pedofilie. Daardoor wordt nog maar eens holebiseksualiteit gelijkgesteld aan pedofilie.
De Europese Commissie omschrijft de wet als een ‘absolute schande’ en een inbreuk op de ‘fundamentele waarden van Europa’. Over heel Europa kleurden voetbalstadions gisteren regenboog omdat Hongarije op dat ogenblik voetbalde tegen Duitsland. München, waar de match plaatsvonden, kreeg van de UEFA wel geen toestemming om het Allianz-stadion in regenboogkleuren te tooien. De UEFA kwam niet verder dan een regenboogkleurtje te gieten over haar logo.
Het Nederlandse elftal, dat de komende dagen in de Hongaarse hoofdstad Boedapest voetbalt, heeft een statement beloofd voor de ogen van tienduizenden Hongaren. Benieuwd.
Bij gebrek aan een eigen regenboogvlag gaan sommigen zelf aan de slag. Zoals Arsalan, een speler van GVM en de Pink Devils. Let ook op de regenboogkleuren op zijn T-shirt.
Arsalan kwam enkele jaren geleden uit Afghanistan aan. Hij werkt hier, en steekt niet onder stoelen of banken dat hij homo is.
Na een verplichte lockdown van net geen zwangerschap lang ontwaken HLWM, de Pink Devils en Gay Volley Mechelen (GVM). De eerste Babbelkroeg en de eerste trainingen van GVM en de Pink Devils postcorona zijn een feit.
De training van GVM van donderdag 17 juni. 15 man. Meer mocht niet.
Het heeft allemaal veel langer geduurd dan ons lief was, maar holebi Mechelen is weer up and running. Onze eerste Babbelkroeg op vrijdag 11 juni was een aangenaam weerzien. Kleine twintig man, op het terras buiten, lekker weertje, coronaproof. Tof. Weten jullie eigenlijk wat jullie het meeste drinken? Met lengtes voorsprong is dat Maneblusser, al spreekt Walter P liever over een ‘Mannenblusser’.
Nog even tot 23.30 uur open en met maximaal vier aan een tafel. Maar de Babbelkroeg van vrijdag 2 juli is opnieuw tot 1 uur ’s nachts en met acht aan een tafel. Old style dus. We blijven nog even beneden. Vooraan buiten, bij goed weer, of binnen, als het wat minder is.
De Pink Devils hebben de eerste training van het jaar achter de rug. En spelen vanaf september weer wedstrijden op groot veld.
Gay Volley Mechelen (GVM) ten slotte, is op donderdag 10 juni herstart met acht spelers. Een week nadien zaten we aan 15. Meteen het maximum voor indoortrainingen. Maar geen paniek, van donderdag 24 juni tot en met donderdag 5 augustus spelen we beachvolleybal. In het zand dus. Van 19.30 uur tot 21.30 uur. Het plafond buiten is 50 man…
Donderdag 24 juni. Staand van links naar rechts: Björn, Jonathan, Luc, Erik, Jeroen, Kenneth en Joe. Zittend van links naar rechts: Arsalan, Carl, Luis en David. Foto: Walter P.
Heerlijk, met de ondergaande zon in het gezicht en de wind in de haren. Kom gerust eens kijken. We spelen op de beachvolleybalterreinen van IHAM (achter het station, Bautersemstraat).
De Pink Devils, de enige homovoetbalploeg van het land met Mechelen als uitvalsbasis, bestaan 20 jaar. De European Gay and Lesbian Sport Federation (EGLSF) heeft ons een ‘diploma’ gestuurd om ons geluk te wensen met die 20 jaar en ons te bedanken voor de jarenlang inzet voor de goede zaak.
Eigenlijk zagen de Pink Devils het levenslicht in 2000, in de aanloop naar de Gay Games in Sydney (Australië). Maar officieel is het dus 2001. Aan de basis lagen mensen als Guido DB, Koen N, en nog wat anderen. Onze eerste wedstrijd tegen een Antwerpse vrouwenploeg hebben we… verloren.
In die twintig jaar hebben de Pink Devils HEEL VEEL gereisd, om overal in te wereld te gaan sjotten: Montreal (Canada), Sydney (Australië), Parijs, Londen, Amsterdam, Utrecht, München, Kopenhagen, Stockholm, Keulen, Milaan, Rome, Boedapest en Barcelona. En mogelijk vergeet ik nog enkele bestemmingen.
De sportieve hoogtepunten. Zilver in Barcelona (verloren van Londen) en zilver in Montreal (verloren van Washington DC).
Hoeveel mensen hebben we in die twintig jaar over de vloer gehad: meer dan 100, en dat is een voorzichtige schatting, uit heel veel Europese landen en andere delen van de wereld. Het gros homo’s, maar ook enkele hetero’s en transgenders. Ook heel veel rassen, kleuren en talen.
Onze trainers de voorbije jaren (sorry als ik hier namen vergeet): Martin VB, Wim V, Alain VH en Andy H. Onze trekkers (ook hier sorry): Koen N, Joris A en Andy H.
Tsjechen
We hebben zelf ook meerdere toernooien georganiseerd. Denk aan de bende zatte Tsjechen in de oude Babbelkroeg naar aanleiding van het toernooi op De Nekker voor tien jaar Pink Devils. Die avond was berucht. Vraag maar eens aan mensen als Walter P, Carl P, Luc M…
We hebben tevens het voetballuik van de Europese Eurogames (Mechelen) en van de mondiale Outgames (Antwerpen) voor onze rekening genomen. In Antwerpen hebben we er in een paar uur tijd 700 Duvels, Krieks en nog aan Belgisch bier erdoor gejaagd tijdens een bierproefavond. ‘Man, you’re giving them away for free’, zei een Amerikaan me. Hij verwees naar de drie bieren voor amper 5 euro. In New York kost een Duvel alleen al meer dan 5 euro. Het resultaat? Een hoop dronken homo’s én lesbiennes.
Red & Blue is al jaren onze trouwe shirtsponsor. Waarvoor oneindig veel dank.
De Pink Devils voetballen niet alleen. Het beruchte De Mol-weekend zindert na jaren nog na. Of onze doortocht op de Gentse feesten, Ardennenweekends, het gesmaakte huwelijk van Bjorn en Dieter in Gent… Of de lunch in het samenzijn met François De Keersmaecker, de toenmalige voorzitter van de Belgische voetbalbond bij ons thuis.
Ook nog een woord van dank voor Red & Blue, dat al jaren onze shirtsponsor is. Heel veel outfits hebben we aan de gay danstempel te danken. Merci!!!
Droevig nieuws. Ons lid Rony Doms is op zijn 55ste verjaardag overleden aan een slepende ziekte. We wensen zijn ouders, broer, familie en vrienden veel sterkte toe. Rust in vrede.
We hebben er lang op moeten wachten, maar eindelijk zijn we er: de heropening van de Babbelkroeg na een sluiting van acht maanden. We hopen jullie nu vrijdag te mogen verwelkomen.
1/ Vanaf vrijdag 11 juni elke vrijdagavond van 20.30 uur tot 23.30 uur (iedereen buiten). Laatste bestelling om 23 uur.
2/ Gelijkvloers: buiten én binnen.
3/ Maximaal vier personen per tafel (op 1,5 meter van elkaar). En geen heen-en-weergeloop tussen de tafels.
4/ De obers, nu vrijdag Koen en Björn, komen de bestellingen aan tafel noteren.
5/ Er staat alcoholgel. Maak er gebruik van.
6/ Als je opstaat om naar het toilet te gaan, doe dan je mondmasker aan (zorg dus dat je er een bij hebt).
7/ Betaal zo veel mogelijk met munten en/of kleine biljetten. Anders zitten we weer snel door onze voorraad kleingeld heen.
8/ Alleen nu vrijdag, 11 juni. Iedereen krijgt bij aankomst een bonnetje voor een drank naar keuze.
9/ Onze prachtige obers-stewards staan klaar om al jullie opmerkingen en verzuchtingen te aanhoren en te beantwoorden.
Kom genieten van het prachtige uitzicht op de Grote Markt van op het terras van de Babbelkroeg. De weersvooruitzichten zijn schitterend.
Italië, de wat onverwachte winnaar van het Eurovisiesongfestival 2021. Maar toch ook niet totaal onverwacht. Een HLWM’er had de winnaar én de nummer twee juist: Jeroen A.
Zestien mensen hebben deelgenomen aan onze Eurovisie-pronostiek. Het goud gaat naar Jeroen A, die Italië (1) en Frankrijk (2) juist had. Het zilver is voor Ruben L en Steven W.
Jeroen krijgt een waardebon van 25 euro om in de Babbelkroeg een feestje te bouwen. Wie is Jeroen? Sinds september vorig jaar lid, 27 jaar, sportief (een volleyballer van GVM) en een ir.
Dit was de top 5 volgens de 16 deelnemers van HLWM:
Malta
Oekraïne
Frankrijk
Italië
Litouwen
Proficiat aan de winnaar en jullie allen bedankt voor de deelname. En geniet nog van het lange weekend.
De Britse serie ‘It’s A Sin’ is het bekijken meer dan waard.
De heropening van de Babbelkroeg laat nog even op zich wachten. Hopelijk is het begin juni zover. Ondertussen geven we je nog wat kijk- en leestips.
1/ Heropening Babbelkroeg
De terrassen zijn weer open. Hoe zit het met de Babbelkroeg? Na overleg met De Schakel, de huurder van het gebouw, hebben we besloten te wachten tot de horeca ook binnen weer opengaat. Waarom? De tuin achter de veranda is best wel klein en houdt in dat bezoekers eerst 50 meter door het gebouw moeten lopen. En het terras vooraan is te klein. Daar kunnen hooguit twee tafels geplaatst worden als we alle veiligheidsvoorschriften willen volgen, en dat moeten we ook.
Premier Alexander De Croo maakt zich sterk dat de horeca begin juni ook binnen weer opengaat. Bovendien zal tegen dan een flink pak van onze regelmatige bezoekers ingeënt zijn. Ik heb mijn uitnodiging eergisteren ontvangen. En hoe meer gevaccineerden, hoe kleiner het risico. Dus nog even geduld. Lees ondertussen nog een boek (zie hieronder of vorige berichten), bezoek eens een museum of bekijk een spetterende serie op Canvas.
2/ Leestip: Tomasz Jedrowski – Zwemmen in het donker – 222 blz.
‘Zwemmen in het donker’ staat al enkele weken bovenaan in de lijst van beste romans van De Standaard. Dus kopen en lezen, dacht ik.
De schrijver, Tomasz Jedrowski, is een vrij jonge Duitser, maar heeft, zijn familienaam verraadt het, Poolse ouders. Zijn debuutroman speelt in het Polen van de jaren 80. Nog stevig onder de knoet van de communisten, maar met het eerste verzet van mijnwerkers en havenarbeiders (Solidarnosc).
Janusz en Ludwik leren elkaar kennen tijdens een voor studenten verplicht werkkamp op het Poolse platteland. Ze moeten er helpen bij de oogst. Na de maand verplichte arbeid breien ze er nog een weekje vakantie aan vast. Ze genieten van de Poolse bossen, het zwemmen in koele meren, het kamperen in openlucht en elkaars lichaam.
Maar de plicht roept ze terug naar Warschau. Daar beginnen de spanningen. Want beiden staan heel verschillend tegenover het verstikkende communistische regime, gekenmerkt door lange rijen en lege winkelrekken. Janusz is bereid te ‘collaboreren’ met het regime om het zo beter te krijgen. Ludwik wil, het liefst samen, weg uit Polen.
222 bladzijden die je in een dag of twee erdoor jaagt. Een goed begin en een goed einde, maar wat minder tussenin. Andere boeken die hier aan bod zijn gekomen, zijn beter.
De laatste bladzijde van ‘Zwemmen in het donker’ ontroert. ‘En we (Janusz en Ludwik) maakten van meet af aan al zo weinig kans: we hadden geen handleiding, niemand die ons kon gidsen. Geen enkel voorbeeld van een gelukkig stel van twee jongens. Hoe hadden we kunnen weten wat we moesten doen?’
Dat geldt voor een groot deel van de leden van HLWM, mij incluis, die in de jaren tachtig zijn opgegroeid. We hadden geen rolmodellen om naar op te kijken, die ons konden tonen hoe het moest. En als ik dan kijk naar de vele jaren samen van veel HLWM-koppels, dan kan ik maar één ding besluiten: we hebben het er niet slecht vanaf gebracht.
Thomas Jedrowski – Zwemmen in het donker – Meulenhoff, 2021, 222 bladzijden, 20,99 euro. (Hardcover en gebonden).
3/ TV-tip: ‘It’s A Sin’.
Afgelopen week op Canvas de eerste twee afleveringen bekeken van ‘It’s A Sin’, een vijfdelige Britse reeks over een groep jonge homo’s die in de jaren 80 uiteengereten wordt door de aidspandemie. Ik was aangenaam verrast.
Net als velen van jullie ben ik in de jaren 80 opgegroeid. We hadden van aids gehoord, maar wisten niet goed wat het was. En nog minder wat wel en niet mocht. Informatie was nergens te vinden (geen internet toen). Sommigen ontkenden het bestaan ervan, en werden met de dodelijke gevolgen geconfronteerd. Al die elementen komen terug in ‘It’s A Sin’.
De reeks is ook een topper wegens de 80s muziek. En geef toe, je blijft een leven lang houden van de muziek waarmee je bent opgegroeid. Bronski Beat, The Communards, …
Je kunt alle afleveringen bekijken op de website van Canvas https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/it-s-a-sin/ , of je kunt wachten tot ze de komende dagen op tv komen. Maar op basis van wat ik op tv heb gezien, is de goesting heel groot om een avondje te bingewatchen op internet.
De drie halve weeskinderen van Isabella van Habsburg. De drie zijn enkele jaren lang bij hun groottante Margareta van Oostenrijk in Mechelen opgevangen.
Nog even geduld en de zomer van de vrijheid breekt aan. Maar wil je in afwachting van de heropening van de terrasjes toch al eens buitenkomen – en ben je het wandelen, fietsen… wat beu – dan durven we je drie expo’s voor te stellen die de moeite waard zijn. In Mechelen, Tongeren en Sint-Niklaas. Als je wacht tot na 8 mei kan je na de expo meteen ook weer een terrasje doen.
1/ Kinderen van de renaissance, Museum Hof van Busleyden (Mechelen), tot 4 juli, 12 euro.
Tussen 1480 en 1530 was Mechelen een hoofdstad. De Nederlanden – dat is Nederland, België, Luxemburg en Noord-Frankrijk – werden in meerdere of mindere mate vanuit Mechelen bestuurd. Het was ook de plaats van het Bourgondisch/Habsburgse hof. En hof betekent prinsen en prinsessen.
Drie generaties Habsburgers brachten in Mechelen een groot deel van hun jonge leven door. In het Hof van Kamerijk, in de huidige Keizerstraat. De stadsschouwburg is het enige restant van dat paleis.
De kinderen van Maria van Bourgondië (+1482) – Filips en Margareta – groeiden er op bij hun stiefgrootmoeder. Net als die van Filips (+1506) – Karel (de latere keizer Karel V), Ferdinand, Isabella, Eleonora, Maria en Catharina -, maar dan onder de hoede van hun tante Margareta van Oostenrijk (die van het beeld aan de Babbelkroeg). De derde generatie koningskinderen die in Mechelen opgroeide, waren de kinderen van Isabella (+1526). Opnieuw onder de vleugels van hun nu groottante Margareta.
In Museum Hof van Busleyden loopt een prachtige expo over het verblijf van al die kinderen in Mechelen. Centraal staan een hele reeks ontroerende portretten van al die jonge prinsen en prinsessen, sommige een bruikleen van de Britse koningin. Die schilderijtjes hadden een heel praktische bedoeling. Ze werden verstuurd naar potentiële koninklijke huwelijkskandidaten voor de prinsjes en prinsesjes (ja, men trouwde toen heel jong), want foto’s en selfies waren er niet.
Je ziet er ook documenten uit het Mechelse stadsarchief, met uitgaven van de stad Mechelen om de kinderen te vermaken of om op zoek te gaan naar de ontsnapte struisvogel van de kleine Karel. Verder nog speelgoed, leerboeken, een kinderharnas (gemaakt voor de elfjarige Karel) en juwelen. Maar ook doodsmaskers en beelden van dode kinderen. Want zelfs koningskinderen stierven vaak heel jong. Net als hun ouders. Maria van Bourgondië werd amper 25 jaar, haar zoon Filips de Schone 28. Het resultaat waren hele of halve wezen.
De expo is aan aanrader. Je krijgt een collectie prachtige schilderen te zien die van over de hele wereld komen. Je beseft hoe belangrijk Mechelen enkele decennia lang wel is geweest (ook op Europees niveau). En hoeveel Mechelen wel te danken heeft aan landvoogdes Margareta van Oostenrijk (1480-1530), wier hart begraven is in de kerk op de Veemarkt. En de audiogids is inhoudelijk erg goed.
2/ Oog in oog met de Romeinen, Gallo-Romeins Museum (Tongeren), tot 1 augustus, 10 euro.
Meer dan 400 jaar (van 50 voor Christus tot ongeveer 350 na Christus) hebben de Romeinen in onze contreien de lakens uitgedeeld. Hun impact was groot. Woorden waarvan we denken dat ze zo Nederlands zijn als maar zijn kan, zijn in feite Latijn, de taal van de Romeinen. Venster (fenestra), zolder (solarium), kelder (cellarium), tafel (tabula), de namen van onze maanden (december is Latijn voor tiende, in de Romeinse kalender was december de tiende maand en begon het jaar op 1 maart).
Rijd je door Haspengouw (de ruime omgeving van Sint-Truiden) dan zie je ze overal staan: tumuli, de heuvels waaronder schatrijke Gallo-Romeinen begraven lagen/liggen. Tongeren (Atuatuca Tungrorum) in het Latijn, was de belangrijkste Romeinse stad in wat vandaag België is. De Romeinse omwalling staat er nog gedeeltelijk.
Een beeld van een jonge keizer Augustus met 21ste-eeuwse ogen. Oog in oog met de Romeinen. Wij bekijken Augustus en hij ons.
Het Gallo-Romeins Museum in Tongeren neemt je mee op reis door deze Romeinse periode. Honderden bruiklenen van het British Museum in Londen geven je een heel goed beeld van hoe de Romeinen leefden, bouwden, hun doden begroeven (er staat daar een prachtige sarcofaag), aten, van cultuur genoten, zich kleedden… Alle aspecten komen aan bod.
Geschreven documenten zijn er nauwelijks (2.000 jaar is een hele lange tijd geleden), maar des te meer juwelen, munten, metalen gebruiksvoorwerpen, marmeren beelden… Een van de belangrijkste homo’s aller tijden, keizer Hadrianus (+138), kan je er bewonderen, net als een heel knap beeld van de jonge keizer Augustus (+14), die van onze gelijknamige maand.
Ook hier dompelt een superbe (weer Latijn) audiogids (opnieuw Latijn) je onder in de wondere wereld van de Romeinen.
3/ De Atlas Maior van Blaeu, Mercatormuseum (Sint-Niklaas), tot 17 juni, 6 euro.
Droom je, net als ik, graag weg bij het doorbladeren van een atlas? Hoe zou plaats x, y of z eruitzien, denk ik dan vaak. Nog leuker zijn oude atlassen, toen de hele wereld nog niet ontdekt was, en de contouren van continenten en eilanden niet zelden met stippellijntjes werden aangegeven.
Zo’n oude atlas kan je gaan bekijken in Sint-Niklaas. Het gaat om de Atlas Maior (de grote atlas) van Johannes Blaeu (uitspraak ‘blau’). Uitgegeven in 1662 is de Maior de mooiste, duurste en grootste atlas die ooit is gepubliceerd. Elf boekdelen, 594 handgekleurde kaarten en meer dan 3.000 bladzijden tekst. Blaeu bundelde alle geografische kennis van zijn tijd.
Een wereldkaart uit de Atlas Maior van Johannes Blaeu. Alaska en Australië waren grotendeels nog onbekend terrein.
Het tentoongestelde exemplaar in Sint-Niklaas werd enkele jaren geleden gekocht door The Phoebus Foundation, de stichting die de kunstcollectie van havenbaas Fernand Huts bevat. Phoebus levert ook enkele van de schilderijen voor de expo in Mechelen.
Veel kijk- en luisterplezier. En vergeet nadien niet een terrasje te doen.
Kardinaal Jozef De Kesel omringd door de stuurgroep van HLWM.
Naar aanleiding van de uitspraken van Rome over homoseksualiteit en de reactie van onder meer de Antwerpse bisschop Johan Bonny daarop brengen we hier nog eens het verslag van de ontmoeting die HLWM bijna drie jaar geleden had met kardinaal Jozef De Kesel, de aartsbisschop van Mechelen-Brussel
———————
‘De Kerk moet homo’s en lesbiennes meer respecteren, ook in hun seksualiteitsbeleving.’ Kardinaal Jozef De Kesel, de aartsbisschop van Mechelen-Brussel, was in een gesprek met het bestuur van HLWM duidelijk. Hij houdt er een andere visie op na dan Rome. Daar luidt het officieel nog altijd: je mag het zijn, maar het niet doen.
Op dinsdag 24 april 2018 om 11 uur hadden we een afspraak met de kardinaal in het aartsbisschoppelijk paleis in Mechelen. We hebben anderhalf uur lang een ongedwongen en vlot gesprek met hem gehad. Een babbel waarin we nooit het gevoel hadden dat hij ons ontving omdat dat nu eenmaal zo hoort – ‘niet zo lang geleden zouden jullie hier nooit zijn binnengeraakt’ – of dat hij ons de dingen vertelde die we wilden horen. We zagen een kardinaal die oprecht bezorgd is over het welzijn van homo’s en lesbiennes.
‘Niet meer houdbaar’
‘Het officiële standpunt van Rome luidt dat homoseksualiteit ‘ongeordend gedrag’ is, wegens niet volgens de normale orde, waarbij seksualiteit gericht is op de voortplanting’, wat bij homo’s niet kan. ‘Iedereen voelt aan dat dat officiële standpunt niet meer houdbaar is. Paus Franciscus zei een poos geleden over holebi’s: ‘Wie ben ik om mensen die God zoeken te veroordelen?’ Dat is niet niks, die uitspraak. Die woorden waren tien jaar geleden ondenkbaar. Ze getuigen van zijn persoonlijke overtuiging. Franciscus heeft zijn stempel gedrukt. Dat valt niet zomaar terug te draaien. Ook niet onder een nieuwe paus. Al geef ik toe dat Franciscus’ woorden niet overal in goede aarde vielen.’
Heeft De Kesel getwijfeld of hij het bestuur van HLWM zou ontvangen? ‘Geen haar op mijn hoofd heeft er ook maar even aan gedacht te zeggen dat jullie niet moesten komen. Vanuit mijn functie kan ik dat niet doen, maar ook als mens wil ik dat niet doen. Tot en met kardinaal Suenens zou dit gesprek niet mogelijk zijn geweest. Maar de tijden veranderen, ook in de Kerk.’
Twintig jaar geleden zou ik meer de officiële leer van de Kerk hebben gevolgd. Ik kijk er nu veel ‘begrijpender’ tegenaan.
Ook de kardinaal heeft een heel parcours afgelegd als het gaat over denken over homo’s en lesbiennes. ‘Twintig jaar geleden zou ik daar anders over gesproken hebben dan nu het geval is. Ik zou toen meer de officiële leer van de Kerk hebben gevolgd. Ik kijk er nu veel ‘begrijpender’ tegenaan. Waarbij respect centraal staat.’
Geestesgestoordheid
‘De Kerk heeft tijd nodig om homoseksualiteit te leren begrijpen. Vergelijk het met vroeger, toen men psychisch gestoorde mensen in de gevangenis stopte, omdat men het fenomeen van geestesgestoordheid niet begreep. De Kerk stond tot voor kort erg afwijzend tegenover homo’s en lesbiennes. Maar dat was niet anders dan de maatschappij in haar geheel. Zeker in Europa is er veel ten goede veranderd, maar de Kerk in vooral Afrika en Azië en in delen van Oost-Europa is nog niet mee. Maar ook die meningen moeten we respecteren.’
De kardinaal heeft dus niets tegen homo’s en lesbiennes die hét doen. ‘Maar dat moet wel gebeuren in het kader van een relatie waarin eerlijkheid, standvastigheid en trouw centraal staan. Ik ben zeker niet voor promiscue gedrag, niet voor holebi’s, maar ook niet voor hetero’s.’
Een kerkelijk gebed voor een relatie tussen twee mannen of twee vrouwen is zeker mogelijk, zolang dat niet op een kerkelijk huwelijk begint te lijken.
Volgens de kardinaal gaan bijna alle interviews met hem voor een flink deel over holebi’s, het homohuwelijk, uit de echt gescheiden mensen… ‘Deze onderwerpen komen steeds terug. Laat met duidelijk zijn: ik heb absoluut niets tegen het burgerlijk homohuwelijk. Maar ik heb wel bezwaren tegen een kerkelijk homohuwelijk. Het sacrament van het kerkelijk huwelijk is iets tussen een man en een vrouw, met het oog op de voortplanting. Dat is niet het geval bij homo’s en lesbiennes.’
Ringen
Een kerkelijke ‘zegening’ dan maar voor relaties tussen twee mannen of twee vrouwen? ‘Zegening is misschien niet het juiste woord. Omdat het te veel lijkt op de ‘inzegening’ van een huwelijk. Ik zou eerder over ‘dankviering’ of ‘gebedsviering’ spreken. Maar ik geef toe dat in de kerk de regels voor de omgang met gescheiden mensen duidelijker vastliggen dan die voor homo- of lesbiennekoppels. De regels voor die laatste groep zijn nog in volle ontwikkeling.’
‘Een kerkelijk gebed voor een relatie tussen twee mannen of twee vrouwen is zeker mogelijk, zolang dat niet op een kerkelijk huwelijk begint te lijken. Een uitwisseling van ringen kan daarom bijvoorbeeld niet.’
David P is dood. Vermoord. Mogelijk omdat hij homo was. Een slag in ons gezicht. Omdat het niet altijd leuke en vlotte filmpjes over lgbtq-mensen moeten zijn, geven we je hieronder enkele kijk- en leestips over de vaak letterlijk pijnlijke aanpak van holebi’s in andere delen van de wereld en op andere tijdstippen in de geschiedenis.
‘Welcome to Chechnya’ is de veel geprezen documentaire van HBO over de gruwelijke vervolging van lgbtq’ers in de Russische deelrepubliek Tsjetsjenië. Een Engelstalige aanrader met beelden, gemaakt met verborgen camera’s, die weinig aan de fantasie overlaten. https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/welcome-to-chechnya/2020/welcome-to-chechnya/
–
‘Bent’ een film uit 2018 over de vervolging van homo’s door de nazi’s in de jaren 1930. Niet voor doetjes, gevoelige kijkers dus. Engels met Franse ondertitels. https://www.dailymotion.com/video/x1mriee
–
‘Lone Star Hate’ is een documentaire uit 1998 over de gruwelijke moord in 1993 op de homo Nicholas West in het dorpje Tyler in Texas. https://www.youtube.com/watch?v=0djlEHccejI
–
Voor wie iets over homohaat wil lezen, is er ‘Geschiedenis van geweld’ van de jonge Franse schrijver Edouard Louis. Zijn eerste echte naam was Eddy Bellegueule (letterlijk Eddy Schonesmoel), maar om begrijpelijke redenen heeft hij die veranderd in Edouard Louis. ‘Geschiedenis van geweld’ is het autobiografische verhaal van een volledig uit de hand gelopen homodate op 24 december 2012, waarbij Louis bijna het leven liet. Het boek telt 224 bladzijden. Zijn eerste, eveneens autobiografische boek, ‘Weg met Eddy Bellegueule’ is eveneens een aanrader.
–
Wie meer wil lezen over bijna 1.000 jaar vervolging van holebi’s in België kan terecht bij ‘Verzwegen verlangen. Een geschiedenis van homoseksualiteit in België’. Een interview met mede-auteur Jonas Roelens vind je hier: https://www.youtube.com/watch?v=5XL4W4TNfbc
–
Rainbow Index 2021 vertelt je alles over de gelijkberechtiging/discriminatie van holebi’s in de wereld. Het jaarlijkse rapport van The International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association (ILGA) vind je hier: https://www.ilga-europe.org/annualreview/2021
