Het Feest van de Arbeid rustig nietsdoen? Niet echt voor 17 HLWM’ers die op 1 mei, de eerste mooie, zonnig dag van het jaar, een fietstocht van zowat 35 kilometer deden rond Mechelen.
Daarbij kwam er zelfs een veerboot aan te pas. Die van Boom naar Klein-Willebroek over de Rupel. Even een paar gestolen minuten genieten van de zachtjes kabbelende boot.
Hieronder vinden jullie een paar foto’s.
Wist je hoe de L vooraan het letterwoord lgbtq+ is beland? Ik in elk geval niet. Het heeft alles te maken met de aidscrisis in de jaren tachtig en negentig. De homo’s hadden toen andere katten te geselen dan op de barricaden te staan voor gelijke rechten. Ze waren druk bezig de aidscrisis (proberen) overleven, vaak zelfs letterlijk.
De lesbiennes hebben toen het voortouw genomen in onze emancipatiestrijd, en in de zorg voor de homo’s die met bosjes wegvielen. Uit dankbaarheid daarvoor kwam de L vooraan lgb te staan, terwijl dat tot dan glb was geweest. Het was een van de weetjes die we zondag vernamen. Ik wist het niet. Jonathan DM wel.
Roze driehoek
Wat ik ook niet wist, was de wonderlijke verandering van roze in blauw en van blauw in roze. Roze was tot de 19de eeuw de kleur van mannen/jongens. Christus, de apostelen… zijn op oude schilderijen vaak afgebeeld in roze kledij. Vrouwen, Maria op kop, dan weer in blauw. Pas in de 20ste eeuw komt daarin een omslag. Vandaag is roze de kleur van meisjes en blauw die van jongens.
Maar hoe is roze geassocieerd geraakt met in eerste instanties homo’s? Dat heeft alles te maken met de nazivervolging van homo’s voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Homo’s kregen een roze driehoek opgeplakt. Lesbiennes werden meestal met rust gelaten. Net zoals ze in vroeger eeuwen veel minder op de brandstapel belandden dan homo’s. Bij lesbiennes kon geen sprake zijn van een tegennatuurlijke penetratie. ‘Blijkbaar hadden de rechters toen te weinig verbeeldingskracht’, zei de gids. En dus gingen ze heel vaak vrijuit.
En tot ongeveer de Tweede Wereldoorlog gingen kleine jongens vaak gekleed als meisjes en omgekeerd. Waarom? Kledij was duur en men droeg de kleren van het vorige kind, ook al was dat van een ander geslacht. De nazi’s, met hun nadruk op mannelijkheid en vrouwelijkheid, hebben daar verandering in gebracht.
Bij lesbiennes kon geen sprake zijn van een tegennatuurlijke penetratie. ‘Blijkbaar hadden de rechters toen te weinig verbeeldingskracht’, zei de gids.
Een 17de-eeuws schilderij van Cornelis de Vos toont de schilder en zijn vrouw met hun vier jonge kinderen. We mochten even raden hoeveel jongens en meisjes op het doek te zien waren. Twee jongens en twee meisjes, bleek. De meesten hadden het verkeerd, want op basis van de kledij ging het om drie meisjes en een jongen. Een van de jongens droeg meisjeskleren.
Een boeiende rondleiding, al zaten her en der wel fouten in de uitleg van de gids. De grootste kritiek is misschien wel dat bij een aantal kunstwerken het lgbtq+-thema er wat met de haren was bijgesleept. Niet zelden was kunst- en vliegwerk nodig om toch maar uit te komen bij een van de letters van lgbtq+. Een typisch geval van hineininterpretierung, dingen zien die er eigenlijk niet te zien zijn. En dingen door een 21ste-eeuwse bril herinterpreteren.
Carl (28/3/2023, tekst en foto).
Tekst: Carl (2/3/2023)
Het was lang geleden. Heel lang. Waarschijnlijk zo’n 15 jaar dat ik nog eens geschaatst had. Het was dus even wennen. En ik ben slechts één keer gevallen.
We zijn afgelopen zondag met 15 m/v van HLWM gaan schaatsen in Mechelen. In het Mechelen Ice Skating Center. Het was druk, veel te druk. Alle jeugdverenigingen hadden blijkbaar afgesproken om samen te gaan schaatsen. Het was laveren tussen het jonge geweld door.
Toen ik rondkeek naar de mogelijk 200 mensen realiseerde ik me dat ik – samen met een ander lid van HLWM – waarschijnlijk de oudste schaatser op de piste was. Het is ooit anders geweest. O tempora…
Wie was goed bezig, en had het blijkbaar beter onderhouden dan ik: Dirk G, Tom VS en Jonathan DM.
Nadien zijn we met zijn allen nog wat gaan drinken. In de mooie cafetaria. Ondertussen konden we een blik werpen op een ijshockeywedstrijd beneden.
Tekst: Carl (28/2/2023) en foto’s Arsalan en Carl.
Hieronder vinden jullie enkele sfeerbeelden.
Aan de vooravond van Nieuwjaar willen Bjorn, Björn, Carl, Jimmy, Jonathan, Koen en Ruben jullie het allerbeste voor 2023 wensen.
May the roads rise to meet you,
May the sun shine warm upon your face,
May the rains fall soft upon your fields,
May the winds always blow in your back.
Maak er spetterende dagen van. En hopelijk tot op de nieuwjaarsreceptie op vrijdag 13 januari.
1/ Op vrijdag 23 december vanaf 21 uur: klein kerstfeestje in de Babbelkroeg met glühwein en jenever. Wie komt mee de aftrap van de eindejaarsperiode geven? De kerstboom staat er al. Björn VDB is de tapper van dienst. De Babbelkroeg is dus open op vrijdag 23 en vrijdag 30 december.
2/ De nieuwjaarsreceptie vindt plaats op vrijdag 13 januari vanaf 21 uur in de Babbelkroeg. Met een hapje en een tapje.
3/ Spelletjesavond op vrijdag 10 februari in de Babbelkroeg vanaf 21 uur. Hopen spelletjes om uit te kiezen. Gewoon kaarten kan ook.
4/ Op zondag 26 februari gaan we schaatsen in Mechelen. Van 14.15 uur tot 15.45 uur. Anderhalf uur dus. Kostprijs: 8 euro. HLWM betaalt de huur van de schaatsen (voor wie lid is). Wil je meegaan, stort dan 8 euro op het rekeningnummer van HLWM (BE40 0018 7411 4263) met als mededeling ‘schaatsen’.
5/ Op zondag 26 maart trekken we naar het Museum van Schone Kunsten (MSK) in Gent. Daar neemt een gids ons op sleeptouw langs schilderijen en beeldhouwwerken die iets te maken hebben met de lgbtq+-gemeenschap. Op het programma: het oudste MSK-portret van een man die een relatie had met een man, Sint-Sebastiaan en werken van onder meer Raphael Coxie en Oskar Kokoschka.
De tocht met gids duurt anderhalf uur. Nadien is er nog tijd om de rest van de collectie te bezichtigen. Mogelijk gaan we nadien samen eten in de brasserie van het MSK.
HLWM betaalt de gids, jij de inkom van het MSK. Laat je via een mail naar info@hlwm.be weten of je meegaat? We hebben plaats voor 15 M/V. Er zijn al wat plaatsen ingenomen.
6/ Eindejaarsperiode=wensperiode. Kruip eens in je pen en stuur ons en onze leden/sympathisanten een wenskaart. Ons adres is HLWM, Steenweg 32 in 2800 Mechelen. We hangen de kaartjes in de Bab op. Zeker tot en met de nieuwjaarsreceptie. Uiteraard – en beter nog – mag je een van de komende vrijdagen zelf een kaartje komen afgeven/ophangen.
Carl P (18/12/2022)
Het is ondertussen bijna drie maanden geleden dat ik mijn intrede heb gemaakt in de Babbelkroeg. Via de website had ik al over HLWM gehoord, maar aangezien ik er niemand kende, leek in het begin de stap voor mij toch erg groot om effectief een keer langs te gaan. Ik denk dat ik zeker 10 minuten buiten heb staan wachten voor ik voldoende lef had om aan te bellen en daarna, met lood in de benen, de weg naar de bovenste verdieping, waar de Babbelkroeg zich bevindt, in te zetten.
Ik wil iedereen bedanken die mij de eerste avond zo goed heeft opgevangen. Jullie zijn geweldig!
Bij nader inzien was die stress voor niets nodig. Ik merkte al snel dat ik bij een fijne groep mensen was terechtgekomen, waar zo goed als iedereen mekaar kent. Als vreemd gezicht in de Babbelkroeg werd ik meteen uitgenodigd om me erbij te zetten en mee een praatje te slaan. Ik wil iedereen bedanken die mij die eerste avond zo goed heeft opgevangen. Jullie zijn geweldig!
HLWM is een plek waar je zonder meer jezelf kan zijn. Het gevoel ook eens bij de meerderheid te horen doet goed. Vooral verdraagzaamheid en een groep die zich in je verhaal kan vinden. Wat ik vooral in Leuven, waar ik studeer, erg frustrerend vind, is dat sommigen denken dat ik misschien gedesinteresseerd ben, terwijl ik gewoon niet de verkeerde indruk wil wekken. Het lijkt alsof je een spel speelt tegen jezelf van hoe ik me nu wel of niet moet gedragen in het bijzijn van anderen die je niet of juist wel kent. Vermoeiend is dit en uiteindelijk treiter je er enkel jezelf mee.
Ik weet dat wanneer ik bij HLWM ben, dit even geen issue is, een zorg minder. In het algemeen is dit voor mij niet zo eenvoudig, maar dat komt door mijn aard denk ik en mijn ‘trust issues’ (ook al gebruik ik die term niet graag).
Het is een goed gevoel ook eens bij de meerderheid te horen.
Ook leerde ik over het bestaan van verschillende sportieve activiteiten gelinkt aan HLWM, waarbij mijn persoonlijke interesse uitgaat naar de padel- en tennisgroep. Ondertussen heb ik al enkele keren meegespeeld. Altijd een toffe aangelegenheid. Conclusie: ik ben erg blij dat ik de stap heb durven te zetten en zo nieuwe vrienden heb leren kennen.
De eerste keer dat ik van HLWM hoorde, was van het lief van een vriend. Hij vroeg of ik die avond ging, maar hij ging nog niet mee. Voor mij was de drempel nog een beetje hoog om alleen te gaan, naast het verhuiswerk dat ik nog allemaal te doen had.
Een paar weken later zocht ik HLWM op het internet op. Ik kon het vrij makkelijk vinden. Ik vroeg aan een andere vriend of hij de gooi ook wou wagen. Hij stemde toe.
Het werd een gezellige zomeravond met aangenaam en divers volk. De ene is direct, de andere eerder stil maar luisterend. Gene is verlegen of speels. Die is dan weer joviaal, een danser, een babbelkous, ga zo maar door. Nu de drempelvrees doorbroken was, had ik niets dat mij nog tegenhield om de volgende keren opnieuw naar de Babbelkroeg te trekken, wat meestal ook gebeurde.
Er is geen leeftijdsgrens bij HLWM. Je wordt niet plots afgeschreven omwille van een onontkoombaar getal.
Nu, enkele maanden later, ben ik er al redelijk bekend en kom ik nog altijd graag geregeld af. Bij HWLM vind ik het leuk dat er geen leeftijdsgrens op staat. Je wordt niet plots afgeschreven omwille van een onontkoombaar getal.
De activiteiten liggen me wel: weekends, bowling, pannenkoekenslag… Van mijn part mag HWLM wel vaker zo’n weekends organiseren (zoals een ’s winters en een ’s zomers).
Ik kom echter lang genoeg om te kunnen zeggen of ze het jaar door interessante activiteiten hebben. Ik hoop van wel!
Ik woon al tien jaar in Mechelen en kende de HLWM al langer – ik was er enkele jaren geleden al eens een keertje geweest – maar ik ben pas in juli vaste klant geworden van de Babbelkroeg. Dat was een (heel gelukkig) toeval. Tot voor kort speelde mijn sociale leven zich bijna volledig in Lissabon af. Door omstandigheden zat ik deze zomer plots ‘vast’ in Mechelen en ben ik maar begonnen aan wat een mens doet als hij niets om handen heeft: de boekenkast opruimen. Dat leverde een stapeltje boeken op waarvan ik dacht dat HLWM er misschien iets mee kon doen. Op een snikhete vrijdagavond in juli wou ik die afgeven bij HLWM, een drankje bestellen om de vereniging te steunen, en meteen weer vertrekken. Ik vond het belangrijk dat er in Mechelen een holebivereniging bestond, maar ‘niet voor mij’. Ik voel me ook niet snel op mijn gemak in een groep, zeker als ik er niemand ken.
Je ziet HLWM meteen in actie schieten als iemand het moeilijk heeft, al is het maar door een luisterend oor te bieden.
Het is een beetje anders gelopen. Die avond zaten de HLWM’ers buiten voor de Babbelkroeg. Mijn groepsangst werd de kop ingedrukt door enkele hartelijke glimlachen. Meteen werd plaats voor me gemaakt op de regenboogbank en pas drie uur later ben ik weer opgestaan. Sindsdien heb ik maar enkele vrijdagavonden in de Babbelkroeg overgeslagen, heb ik meegedaan aan bijna alle activiteiten (al hebben ze me nog niet aan het sporten gekregen) en heb ik ook buiten de groepsbijeenkomsten om regelmatig contact met HLWM’ers. Dat geplande ene glaasje wijn en de hartelijke ontvangst hebben me in een klap een volledig sociaal leven in Mechelen opgeleverd. (Ik ben er ook esthetisch op vooruitgegaan, want via HLWM heb ik nu ook een kapper in Mechelen.)
Ik ben ook wat wijzer geworden. Tot ik bij HLWM kwam, heb ik nooit echt deel uitgemaakt van een holebivereniging. Ik kende zelfs niet zo heel veel holebi’s en dacht daar ook geen behoefte aan te hebben. In theorie hebben holebi’s maar één ding gemeen en hoeven we elkaar daarom niet leuk te vinden. Maar ik heb me van in het begin welkom gevoeld. Hoewel we allemaal ons eigen verhaal en onze eigen besognes hebben, ervaar ik een ‘gevoel van gemeenschap’. En dat terwijl die ene ervaring die we wel gemeen hebben – je geaardheid ontdekken, aanvaarden en ontplooien – net niet het gespreksonderwerp nummer één is. Er is natuurlijk wel plaats voor diepere gesprekken, soms tot in de vroege uurtjes op de bank voor de Babbelkroeg. Daar haal ik zelf nog het meeste uit.
Dat geplande ene glaasje wijn en de hartelijke ontvangst hebben me in een klap een volledig sociaal leven in Mechelen opgeleverd.
Je ziet de gemeenschap meteen in actie schieten als iemand het moeilijk heeft, al is het maar door een luisterend oor te bieden. Mensen die echt kunnen luisteren zonder te oordelen zijn doorgaans niet dik gezaaid, maar bij HLWM vind je er meer dan genoeg. Ik ben zo zelf al wat ballast kwijtgeraakt en hoop ook anderen wat te kunnen steunen doordat ze even hun verhaal kwijt kunnen.
Ik heb het altijd belangrijk gevonden dat het voor holebi-jongeren makkelijker wordt hun weg te vinden in een nog altijd heteronormatieve en soms onverdraagzame wereld, en het wrong dat ik daar zelf nooit veel aan heb kunnen bijdragen. HLWM maakt het me ook op dat vlak gemakkelijk, niet alleen door af en toe een praatje te kunnen slaan met jongeren (waaruit ik zelf veel bijleer), maar ook door activiteiten te organiseren zoals de deelname aan de herdenkingsmars voor Ihsane Jarfi, waarbij ik alleen maar moet opdagen.
Mensen die echt kunnen luisteren zonder te oordelen zijn doorgaans niet dik gezaaid, maar bij HLWM vind je er meer dan genoeg.
Ondertussen ben ik voor het eerst in maanden nog eens teruggekeerd uit Lissabon, maar nu zonder bijna heel mijn sociale leven daar achter te laten. Een uur na de landing op Zaventem zat ik samen met Arsalan en Jelte aan tafel bij Walter, en omdat het vrijdag was, hebben we afgerond in de Babbelkroeg. En binnenkort vloeien mijn twee werelden gewoon in elkaar, want dan reist een HLWM’er met me mee naar Lissabon.
Ik wil deze ‘promotekst’ graag afsluiten met een persoonlijke noot. Het is misschien toeval dat ik op een moeilijk moment in mijn leven bij HLWM ben binnengestapt, maar mijn herstel heb ik in niet onbelangrijke mate te danken aan de warme ontvangst door de hele groep en, soms zonder dat ze het zelf weten, de steun van enkele mensen in het bijzonder. Bedankt daarvoor.
De volledige naam van de drie getuigen is bekend bij HLWM.
Carl P (22/11/2022).
Het pannenkoekenfestijn op 1 november in de Babbelkroeg was met 64 bezoekers het succesrijkste in jaren. Ze aten samen 279 pannenkoeken, goed voor net geen 4,5 pannenkoeken per m/v. Veel volk dus op Allerheiligen. Want vorig jaar kregen we 50 mensen over de vloer.
Halloween – afkomstig van All Hallows’ Eve, letterlijk: de vooravond van Allerheiligen – had gisteren de Babbelkroeg in de greep. Overal spinnen en spinnenwebben, doodskoppen, fake bloed, pompoenen, spooky kandelaren, en ga zo maar door. De verduisterde Bab zal er best creepy uit. Kom volgende vrijdag nog eens kijken. We laten de aankleding tot en met dan hangen.
Veel volk dus. Een paar Afrikaanstalige Zuid-Afrikanen, twee Finse vrouwen, eentje uit Nederland, een halve Fransman, en ook nog Belgen. En best aardig wat nieuw volk. Al moest ik bij enkele mensen die totaal verkleed binnenkwamen wel even goed nadenken wie ze waren. De meesten moesten bij het binnenkomen op de foto met Artuur, ons lijk van dienst.
Wie uit het horrorboek was aanwezig? Een Dracula die wat last had van loszittende tanden, een massamoordenaar, een soort Cruella De Ville, een omzwachtelde uit de doden verrezen mummie, een indiaanse voodootoevenaar, een paar skeletten en nog een hoop spoken en andere duistere figuren die ik niet meteen kon thuisbrengen. Ik heb het heel bescheiden op kantoorkledij gehouden. Maar sommigen hadden duidelijk veel tijd gestoken in make-up.
We hebben dus gestemd. Van onder naar boven: Maxim, Tim, Wout, Dirk, Frans, Ruben, Jimmy en Johan als afgetekende winnaar. Die is naar huis gegaan met twee tickets voor de UGC-bioscoop in Mechelen.
De cava, Maneblussers, cola zero’s en ice teas zijn rijkelijk gevloeid. Tijdens de avond zijn de tappers van dienst meermaals de kelder moeten induiken om de koelkast aan te vullen.
Volgend jaar zeker opnieuw te doen.
Tekst: Carl (29/10/2022), foto’s: Carl, Kurt en Ruben.
Tussen 150 en 180 mensen gaven zondag – een warme en zonnige herfstdag – present voor de stille mars ter nagedachtenis van de Luikenaar Ihsane Jarfi. Die werd in april 2012 gruwelijk vermoord. Het motief: homohaat. Zijn moordenaars hebben ongewoon lange gevangenisstraffen gekregen.
Veel volk van HLWM ook. Ons lid Willy S had zelfs zijn kleinzonen meegebracht. Waarvoor dank. Beide jongens kregen amper 50 meter na het vertrek van de optocht het bewijs waarom die nog altijd nodig is. Een ’toeschouwer’ vond het nodig ons een resem verwensingen naar het hoofd te slingeren. De Mechelse politie, die de stoet begeleidde, stapte meteen op de man af.
Voor de rest verliep de optocht rustig en vreedzaam. Beide ouders van Jarfi liepen vooraan achter een grote spandoek. Gevolgd door een bont allegaartje van lbgtq+’ers en heterosympathisanten. Ik heb zelfs het genoegen gehad in de stoet kennis te maken met de moeder van een van onze jonge leden. Bedankt, mevrouw, dat je erbij was. Very much appreciated.
De stoet hield twee keer halt. De eerste keer aan de Dossinkazerne, het nationale symbool van tolerantie. De tweede stop van was voor onze Babbelkroeg in hartje Mechelen. Die voor de gelegenheid getooid was in 14 grote regenboogvlaggen.
De vader van Ihsane sprak ons aan het einde van de stoet nog even toe. ‘Bedankt, jullie allen, jullie laten Ihsane langer leven’, zei hij. Hij gaf enkele cijfers van het geweld tegen lgbtq+-mensen in Frankrijk en België. Cijfers die je doen duizelen. Die bewijzen dat nog veel marsen ter nagedachtenis van Ihsane Jarfi nodig zullen zijn.
Na afloop trokken de organisatoren en enkele HLWM’ers naar de Babbelkroeg voor een gratis drankje. En om na te praten, ook over het incident. Om 17.30 uur begon in Cinema Lumière de film ‘Animals’, die het gruwelijke einde van Ihsane heel erg grafisch en into your face in beeld brengt. Je wordt er niet vrolijk van. Geloof me.
Bedankt aan alle HLWM’ers die het nodig vonden een krachtig signaal de wereld in te sturen: Hans en Erwin, Luc en Patrick, Willy en Paul, en twee kleinzonen, Carl en Koen, Tiina en Johanna, Yente, Ruben, Wout, Matthias en Liza, Wim, Frans… En sorry, ik ben ongetwijfeld mensen vergeten. Well done.
Tekst en foto’s: Carl P (17/10/2022)