Op zondag 25 november organiseerden ‘t Kwadraat en HLWM met ondersteuning van het Roze Huis Antwerpen een ontmoetingsdag voor regenbooggezinnen en sympathisanten.
Prinses Belle omringd door prinsjes en prinsesjes.
We begonnen onze activiteit met een stevig bord lekkere spaghetti (met dank aan Kenny), wat gesmaakt werd door jong en oud.
De kinderen – van holebi-ouders – versierden na het eten zelf hun dessertje. Een kleurrijke cupcake, dat smaakt eens zo goed! Tot Pierre, een lakei, de ‘rust’ verstoorde…
Er was een prinses onderweg naar ons feest! Een échte prinses. Dat zie je niet elke dag, dus kregen we een snelcursus ‘buigen voor een prinses’. Pierre zorgde ervoor dat de prinses haar spulletjes mooi klaar lagen.
Lakei Pierre legt uit hoe je een prinses moet begroeten.
En dan was Belle daar… De mooie prinses in het gele kleed, met gele handschoenen en kroon… Kleine mondjes vielen open. Gelukkig leerde Pierre ons hoe we de prinses moesten begroeten dus wisten we hoe we haar moesten verwelkomen!
Glittertattoo
Belle zorgde dat alle kinderen een mooie glittertattoo kregen. Ze had zelfs kroontjes, toverstokjes en handschoentjes bij voor iedereen. Plots liepen daar allemaal kleine prinsesjes en prinsjes rond! Ze dansten, zongen, luisterden naar Belles verhalen en Pierres grappen, maakten mooie tekeningen en een echt schild. Prins of prinses zijn is plezant!
De papa’s en mama’s genoten mee van het gebeuren. Sommigen waagden zich al eens mee aan een dansje.
En de vaders zagen dat het goed was.
Ook aan tafel was het de rest van de namiddag nog gezellig. We leerden weer wat volk kennen, praatten over het ouderschap en over hoe we er zoveel jaren of minder lang geleden aan begonnen. Met een gezelschapsspel, een drankje en een lekker stuk taart ging de namiddag ook voor de volwassenen snel voorbij.
Bedankt aan de aanwezigen om er mee een fijne dag van te maken! Volgend jaar nog eens!!
‘t Kwadraat en HLWM (tekst en foto’s, 28/11/2018)
Kenny heeft kilo’s spaghettisaus gemaakt.De rest van de namiddag werd er vooral gedanst.
Tijdens de L-Week (lesbienne) waren voor het eerst in jaren weer een pak vrouwen in de Babbelkroeg. ‘Vaker te doen’, hoorden we nadien.
Zoveel vrouwen zijn er in jaren in de Babbelkroeg niet meer geweest.
Op vrijdag 9 november trokken Hilde en ik, uit naam van WIJ (dames), een vereniging voor vrouwen die ook van vrouwen houden, en in het kader van de L-Week, naar Mechelen bij onze collega’s van HLWM.
We werden er zeer warm ontvangen en het was ook fijn daar nog meerdere vrouwen tegen te komen. Niet alleen is de Babbelkroeg een superleuke locatie, maar ook zijn de prijzen er heel democratisch. Het lokaal was ook heel mooi versierd.
Kortom we blikken terug op heel aangename sfeer en gaan zeker weldra opnieuw langs.
‘Een escort betalen om louter te knuffelen als je daar nood aan hebt, is not done. Maar een psycholoog om te praten over een gebrek aan diezelfde knuffels dan weer wel.’ Het was een van de opmerkelijke uitspraken van Maarten Mylemans in zijn theatermonoloog ‘Like mijn lijf’.
‘Hoe komt het toch dat mensen me niet willen knuffelen?’
Maarten is een fysiek iemand, op het toneel, maar ook in het echt, vertrouwde hij me na de voorstelling toe. Dat fysieke – en dan vooral de zoektocht naar warme knuffels – was de rode draad in de theatermonoloog die op zondag 11 november op de planken stond. 35 mensen – HLWM’ers, GVM’ers, Pink Devils, één vrouw en een paar nieuwkomers – vonden de weg naar de Bab.
Een dik uur lang was Maarten in ‘Like mijn lijf’ op zoek naar de knuffels die niemand hem wil geven. De vrienden niet, en al zeker de heterovrienden niet. De dates niet, die echter wel andere dingen dan knuffels wilden geven. De psycholoog niet, die het enkel bij praten hield. De familie niet… Niemand. Het lijkt wel alsof iedereen in de wereld stopt met knuffelen als je twaalf jaar voorbij bent.
Waregem
De monoloog was een wervelwind van oneliners, typetjes spelen, snelle monologen, gefingeerde dialogen… En, net als vorig jaar, mocht iemand van op de eerste rij mee op de bühne. Het slachtoffer van dienst was een nieuwkomer – helemaal uit Waregem – die ik op voorhand nochtans had gewaarschuwd voor de gevaren van een zitje helemaal vooraan.
We hadden Tom nochtans gewaarschuwd niet op de eerste rij te gaan zitten…
En Maarten? Die vond uiteindelijk de knuffels waar hij naar op zoek was. Niet bij vrienden, niet bij familie en niet bij dates. Wel bij een betaalde escort… Waarom niet, stelde hij op het einde de vraag.
Om Maarten nog gelukkiger naar huis te kunnen sturen, hebben we na de voorstelling een algemene groepsknuffel gedaan.
Carl P (tekst) Koen N, Dirk R en Marnik M (foto’s) (14/11/2018)
43 man en samen 300 pannenkoeken. De twintig en zoveelste editie van onze jaarlijkse pannenkoekendag in de Babbelkroeg trok weer veel volk.
Allerheiligen, 1 november. Iets voor 14 uur.
Kan het ook anders, als je voor 5 euro per persoon zoveel pannenkoeken mag eten als je aankunt, en daarbij nog gratis koffie en/of thee krijgt? Net als bij de vorige editie at een bezoeker gemiddeld 7 pannenkoeken.
Met dank aan de jaarlijkse delegatie van vrouwen uit Turnhout. Aan de vrijwilligers voor het werk (Dirk, Kenny, Denis en Koen).
De vrouwen uit Turnhout.Waren ze lekker, Tony?In full swing.Mensen die je zelden in de Bab ziet, duiken dan toch vaak op 1 november op.
Onze karaokeavond van eind oktober was opnieuw een schot in de roos. We hebben het uitgehouden tot 4 uur in de ochtend, een half uur langer dan de vorige editie.
Wannes heeft het tot 4 uur in de ochtend aan de draaitafel uitgehouden. Af en toe kon hij niet aan de verleiding weerstaan om ook een microfoon vast te grijpen.
Wannes aan de draaitafel, een boek met duizenden populaire liedjes waaruit we konden kiezen, enkele enthousiaste tappers, een verloren gelopen Brit die uiteindelijk ook de microfoon heeft gegrepen en de nakende Halloween (met Dirk G in spinnenwebboxer). Alle ingrediënten voor een geslaagde avond waren aanwezig.
Het Nederlandstalige lied was het populairst. Marco Borsato’s ‘Rood’ werd uit volle borst meegezongen. En Bart Kaëlls ‘De Marie-Louise’ belandde uiteindelijk op de vloer. Bij de niet-Nederlandstalige liedjes zat onder meer werk van Edith Piaf, Mariane Rosenberg, de Beatles…
Jimmy en Koen zingen samen Will Tura’s ‘Het leven is mooi’.
Ook de duetten waren populair: Koen en Carl, Dirk G en Carl, Koen en Jimmy, Jimmy en Dirk R, Thomas en Franky, Wannes en Carl, Hans en Carl, Jimmy en Chris (de Brit die de weg naar de Babbelkroeg had gevonden)…
Ondertussen tikte de klok genadeloos de uren weg. Eén geluk, toen we om 4 uur de keet sloten, konden we ons troosten met de idee dat het eigenlijk nog maar 3 uur was, want die nacht schakelden we weer over op de wintertijd.
Ik had niet gedacht dat karaoke zo leuk kon zijn. De laatste keer was zo’n. tien jaar geleden met de Pink Devils in Parijs. De volgende keer ben ik opnieuw van de partij.
Vier uur ’s morgens. Michiel en een vriend, de laatste van de nacht.
De linkse Mechelse partijen besteden in hun programma’s voor de gemeenteraadsverkiezingen veel meer aandacht aan holebi’s dan de rechtse. De sp.a noemt als enige HLWM, GVM en de Pink Devils bij naam in haar stadsprogramma en pleit voor een Mechelse Pride. De PVDA focust op jongeren en scholen in de strijd tegen homofoob en transfoob geweld.
Een schepen hijst op IDAHOT-dag 2018 de regenboogvlag aan het Mechelse stadhuis.
HLWM vroeg de voorbije weken alle partijen die op zondag 14 oktober aan de gemeenteraadsverkiezingen meedoen hun volledige programma op te sturen. Onder meer CD&V deed dat niet. In dat geval gingen we op de website van de betrokken partij op zoek naar haar programma voor 2019-2024.
De programma’s van BeOne, VolksLiga Mechelen, Vlaams Belang én CD&V bevatten geen LGBT-punten. Dat is opvallend, want holebi’s tekenen voor ongeveer 5 procent van de Mechelse bevolking. Voor kleinere doelgroepen is vaak wel een specifiek beleid gepland.
De N-VA en de stadslijst van Open VLD-Groen-M+ doen het beter, maar houden het vrij algemeen. De sp.a en de extreemlinkse PVDA vallen op met hun uitgebreide plannen voor de Mechelse LGBT-gemeenschap.
De partijen hieronder zijn gerangschikt op basis van hun aantal leden in de uitbollende gemeenteraad. De relevante punten worden zonder één enkele wijziging weergegeven.
Stadslijst Open VLD-Groen-M+ (16 zetels op 43)
Lijsttrekker Bart Somers.
356. In Mechelen is er geen plaats voor racisme en discriminatie. Dat geldt voor discriminatie op grond van gender, leeftijd, levensbeschouwing of religie, seksuele voorkeur, etnisch-culturele achtergrond of ten aanzien van mensen met een beperking. We voeren daarrond een actief sensibiliseringsbeleid en treden actief op tegen discriminatie en racisme, waar we nauw samenwerken met het Openbaar Ministerie. Via toegankelijke en laagdrempelige meldpunten motiveren we mensen om klacht in te dienen wanneer ze daarmee worden geconfronteerd.
359. Mechelen voert een actief LGBT-beleid. Ze ondersteunt holebi-organisaties en brengt hen in contact met andere verenigingen en scholen. De politie treedt kordaat op tegen elke vorm van homofoob geweld en zorgt voor een adequaat onthaal van de slachtoffers.
N-VA (11 op 43)
Lijsttrekker Freya Perdaens.
21. We ontwikkelen een actieplan tegen gaybashing en homofoob geweld. De prioriteit zal in eerste instantie liggen op het in kaart brengen van het fenomeen en het organiseren van een toegankelijker meldingssysteem zoals een centraal SMS-nummer om feiten of discriminatie tegen holebi’s te melden. Een dialoog opzetten tussen de verschillende partijen in het kader van diversiteit en opvoeding kan een onderdeel van dit actieplan zijn.
60. Iedereen moet zich veilig thuis kunnen voelen in onze stad. Fysiek en mentaal geweld ten opzichte van transgenders en holebi’s blijft een aandachtspunt. We voeren sensibiliseringsacties, vormingen en treden hard op tegen plegers van dergelijke feiten.
SP.A (8 op 43)
Lijsttrekker Caroline Gennez.
29. We plaatsen het LGBT+-beleid visibel in het hart van de stad.
We plaatsen als stad respect voor holebi’s en transgenders centraal in ons beleid en onze stad. We creëren visibele en centraal gelegen eyecatchers in de regenboogkleuren om ons engagement ten aanzien van holebi’s en transgenders extra in de verf te zetten.
30. We handhaven een nultolerantie ten aanzien van gaybashing.
Gaybashing wordt in onze stad niet getolereerd: er wordt kordaat opgetreden tegen fysieke en verbale agressie omwille van geaardheid of gender.
31. We ontwikkelen een brede waaier aan activiteiten rond IDAHOT.
Vandaag wordt op IDAHOT, de Internationale Dag tegen Homo-, Trans- en Bifobie, in Mechelen vooral de regenboogvlag gehesen. We grijpen deze dag aan om een volledig programma van activiteiten uit te bouwen, in nauwe samenwerking met de Mechelse verenigingen, in het bijzonder HLWM, de Homo- en Lesbienne Werking Mechelen. We besteden daarbij vooral aandacht aan het onderwijs.
32. Samen met de Mechelse cultuurverenigingen zetten we onze schouders onder een ‘queer festival’ en een Mechelse Pride.
Samen met de Mechelse cultuurorganisaties zetten we onze schouders onder een ‘queer festival’: een multidisciplinaire culturele happening waarbij gender een centrale rol speelt. Op die manier brengen we de thematiek duidelijk onder de aandacht. We sluiten het festival af met een Mechelse Pride: een openlucht festival die de diversiteit in onze stad viert.
33. We stellen een regenboogcharter op waarrond we alle Mechelse verenigingen samenbrengen.
Naar analogie met Gent stellen we een regenboogcharter op waarrond we alle Mechelse verenigingen, in het bijzonder de jeugd- en etnisch-culturele verenigingen, samenbrengen. Eens voldoende gekend bij de verenigingen wordt het ondertekenen van dit charter een voorwaarde voor subsidies.
34. We informeren structureel over het aanbod voor aan LGBT+-activiteiten.
We informeren de Mechelaar ook structureel via de bestaande kanalen (De Nieuwe Maan, Huis van de Mechelaar, sociale media) over de LGBT+-activiteiten in Mechelen.
35. Samen met de horeca en de Mechelse verenigingen zorgen we voor voldoende LGBT+activiteiten.
Behalve sport (Gay Volley Mechelen en Pink Devils) en de activiteiten georganiseerd door HLWM zijn er in Mechelen niet echt veel LGBT+- of LGBT+-vriendelijke activiteiten en uitgaansmogelijkheden. We zorgen voor meer mogelijkheden voor Mechelse holebi’s en transgenders om elkaar te ontmoeten door een brede waaier aan activiteiten.
36. We maken werk van sensibilisering via de Mechelse scholen en verenigingen.
Samen met de scholen werken we aan extra sensibilisering rond LGBT+-awareness en welbevinden van jonge holebi’s en transgenders, gezien het nog steeds veel te hoge cijfer van zelfdoding bij LGBT+-jongeren.
37. We bieden aan alle Mechelse kleuterscholen het LOU-pakket aan van çavaria.
Alle Mechelse kleuterscholen krijgen van de stad het LOU-pakket aangeboden, een educatief pakket rond diversiteit ontwikkeld door çavaria, de LGBT+-koepelorganisatie.
PVDA (0 op 43)
Lijsttrekker Dirk Tuypens.
Visie
In onze stad is iedereen thuis, van wie je ook houdt of hoe je je ook voelt. In onze Mechelse samenleving zijn er tienduizenden mensen die zich niet kunnen vinden in het traditionele gezin of zich niet thuisvoelen in het geslacht waarmee ze geboren werden. In deze zeer diverse groep vind je lesbiennes, homo’s, biseksuelen, transgenders, queer personen, intersekse personen en nog meer. We vatten ze onder de inclusieve noemer LGBT+. Met de PVDA streven we naar een samenleving en een stad waar alle rechten gegarandeerd zijn.
De holebi-/transgenderbeweging heeft de voorbije decennia heel wat bereikt. Toch blijven er nog heel wat vooroordelen spelen en zijn holebi’s nog vaak het onderwerp van discriminatie. Dat gaat van stemmingmakerij tot geweld op straat.
Programma
De PVDA komt op voor gelijke rechten voor homo’s, lesbiennes, biseksuelen, transgenders en andere seksuele minderheden en wil er mee voor zorgen dat hun rechten op de maatschappelijke en politieke agenda blijven.
1/ De LGTB+-organisaties van de stad krijgen de nodige ondersteuning.
Veel juridische discriminatie is uit de weg geruimd en op papier zouden LGBT+-personen in de stad dezelfde kansen moeten kunnen krijgen als iedereen. Jammer genoeg is de realiteit niet zo rooskleurig. Verbale en fysieke agressie op straat, op school en op het werk leggen een loden deken op het welzijn van LGBT+- personen. Het hoge aantal zelfmoordgedachten en -daden in deze groep – één op vier heeft al een zelfmoordpoging ondernomen – toont dat er nog veel werk aan de winkel is.
Aanvaarding begint in het dagelijkse leven, op de plek waar je woont. Daarom kan de stad hierin een belangrijke rol spelen. Ze kan een beroep doen op de expertise van de LGBT+-verenigingen en hen financieel ondersteunen.
2/ We voorzien in psychosociale ondersteuning voor slachtoffers van haatmisdrijven.
Acht op de tien holebi’s en transpersonen geven aan dat ze al discriminatie ervaren hebben. Dat cijfer toont dat, in tegenstelling tot wat soms beweerd wordt, discriminatie nog aanwezig is in alle delen van de samenleving. De enige manier waarop we discriminatie van LGBT+-personen kunnen aanpakken is er samen tegenin gaan.
Onderzoek wijst uit dat de psychische weerslag bij slachtoffers van holebi- en transfobie een veel sterkere impact heeft dan de materiële. Voor slachtoffers van deze haatmisdrijven is het daarom een grote stap om effectief aangifte te doen. Daarom installeren we in de stad een laagdrempelig meldpunt voor alle vormen van discriminatie. We richten een gelijkheidsdienst in die discriminatie voorkomt, opspoort en aanpakt.
3/ We zetten in op preventiecampagnes rond seksueel en homo/transfoob geweld in scholen en jongerenbewegingen.
Voor het onderwijs is een grote rol weggelegd in de brede maatschappelijke aanvaarding van LGBT+-personen. Pesterijen op de speelplaats zijn schering en inslag, het woord ‘homo’ is nog altijd het meest gebruikte scheldwoord. België scoort ook bar slecht wat mentaal welzijn bij LGBT+-jongeren betreft. Een open, positief klimaat op scholen rond seksualiteit en genderidentiteit is daarom essentieel.
We zien dat seksuele opvoeding tot een minimum beperkt wordt en dat het daarbij vaak alleen gaat over het reproductieve en over contraceptie. Het LGBT+-thema komt maar zelden expliciet aan bod, en dan nog op individueel initiatief van een leerkracht. Op die manier is het onmogelijk om het thema grondig met jongeren te bespreken en zo holebi- en transfobie te bannen.
De stad kan helpen door trainingen en trajecten in de scholen en in de jeugdverenigingen te helpen begeleiden, in samenwerking met middenveldorganisaties die zich in het werken aan een school zonder discriminatie bekwaamd hebben.
Zeven HLWM’ers lieten zich afgelopen zondag vrijwillig opsluiten in de Gouden Kooi. Ontsnappen binnen het uur was de boodschap. We deden er twee minuten langer over.
Deze zeven moesten binnen het uur uit de Gouden Kooi zien te ontsnappen.
Een regenachtige zondag. De perfecte setting om met de stofzuiger door de woonkamer te razen en de zuigslang als luchtgitaar te bespelen. Of om met een tas hete drank in de zetel de kruipen onder een deken. Melancholisch naar buiten staren is ook een optie.
Drie mogelijkheden, maar geen van deze viel onder wat op zondag 23 september om 15 uur gebeurde. Toch niet voor zeven leden van de HLWM. Zij zaten klaar om opgesloten te worden in de Gouden Kooi, de escaperoom in Mechelen waaruit je moet ‘escapen’.
Er waren vier kamers. De kamers die werden toebedeeld aan de teams, die respectievelijk uit 3 en 4 leden bestonden, waren: ‘Lost in Space’ en ‘de schat van Kalakmul’. Ieder team kreeg de opdracht om zichzelf binnen het uur uit de kamer te bevrijden. In de kamers verschillende puzzels waarvan de oplossingen andere sloten openden waardoor je meer sleutels of hints kreeg om verder te raken.
Coördinaten
‘Lost in Space’ kwam erop neer dat jij en je crew net iets meer hadden moeten opletten in de ruimterijlessen, want je raket is kapot en je moet eerst de boel repareren om dan de coördinaten te vinden om naar de aarde te kunnen terugkeren. Daardoor krijg je de code van de deur en ben je vrij om te vertrekken.
Teamwork is echt ZEER, ZEER belangrijk, evenals communicatie. Je moet te allen tijden zeggen wat je ziet en wat een oplossing of een hint kan zijn, waaraan de anderen iets hebben. Want wat jij ziet, heeft een ander daarom niet gezien. Ook het trekken van conclusies werkt beter als je in groep denkt en brainstormt. Het toont aan dat je mekaar wel degelijk nodig hebt en dat alle input, ook al lijkt die nutteloos, van belang kan zijn.
Ik kan niet in detail treden, voor het geval je ooit eens in de Gouden Kooi zou belanden. Maar het is zeker de moeite waard. Althans, als alles werkt. Het andere team had wat technische problemen met een magneet, die in plaats van aan te trekken afstootte, of vice versa.
Wat bij ‘Lost in Space’ 62 minuten duurde, duurde in de andere kamer – door het technische probleem – langer.Het personeel was direct bereid om beide teams te compenseren met een gratis drankje. Een geste die toont dat het bezig is met klantvriendelijkheid en langetermijndenken.
We proefden van onze nieuw verkregen vrijheid in de café De Hanekeef en bespraken de volgende HLWM-evenementen.
HLWM bezocht het afgelopen weekend het vernieuwde museum Hof van Busleyden. Na het bezoek kunnen we alleen maar concluderen dat Mechelen een vrouwenstad was/is.
De bezoekers aan het vernieuwde Hof van Busleyden.
Al van bij het binnenkomen werden we onthaald door vrouwelijke reuzen. Onze gids was een vrouw en het verhaal van Mechelen is grotendeels opgebouwd rond vrouwen: Margaretha van Oostenrijk, de begijnen, de vrouwelijke heiligen. Eén grote gelijkenis: ze moesten van geen mannen (meer) weten.
Geen gay te bespeuren, of toch. Paul Contryn was pertinent aanwezig in een van de zalen met onder meer een video over het poppentheater.
Her en der mocht een man opdraven. Om te vechten, om te pralen met zijn rijkdom of om zijn kunstjes te tonen. Vrouwen keken toe en zagen dat het goed was.
Geboeid luisteren naar de deskundige uitleg van de gids.
Onze toffe groep had heel wat aanhang. Op tijd en stond moesten we de illegale meeluisteraars verwijderen, terug van waar ze gekomen waren. Op zeker ogenblik moesten we ons in een ronde plaatsen om de al te opdringerige fans (spijtig genoeg vooral vrouwen) op afstand te houden…. Een museum kan meer zijn dan kunst.
Of het aan ons lag of aan de gids? Hoogstwaarschijnlijk de gids. Haar uitleg was een meerwaarde: deskundig, gepassioneerd en ze had een interessant verhaal te vertellen.
Tot slot een tip voor HLWM. Sommige zalen zullen om het jaar worden vernieuwd. Misschien een gay kamertje? Neen niet dat soort kamertje, wel een vol kunst en cultuur…
