Op 1 januari wijzigt de samenstelling van het bestuur van de Homo- en Lesbiennewerking Mechelen (HLWM). Na in totaal 13 jaar bestuursfuncties (2000-2006 en 2016-2023) neem ik in de beste verstandhouding ontslag als voorzitter/bestuurder. Blijven aan boord: Jimmy, Ruben, Jonathan, Bjorn VV, Björn VDB en Koen.
Het is een dolle rit geweest tussen 2000 en 2023. Toen ik er in 2000 aan begon, konden mensen van gelijk geslacht niet trouwen of kinderen adopteren. Erven van elkaar was ook niet evident. En in de Babbelkroeg werd nog gerookt. Vandaag, bijna een kwarteeuw later, kan/mag heel veel. Rome laat zelfs een kerkelijke zegening voor mensen van hetzelfde geslacht toe. En het roken is al bijna een kwarteeuw verdwenen.
Maar we mogen ons niet in slaap laten wiegen. Geweld tegen lgbtqia+-mensen en ontwikkelingen in het buitenland manen ons aan waakzaam te blijven. In ‘Verzwegen verlangen’ waarschuwen de auteurs: ’De recent verworven rechten van seksuele minderheden zijn een fel bestreden, kostbaar en vooral erg fragiel goed.’ Ik kan het zelf niet beter zeggen.
HLWM dan. Jullie regenboogorganisatie telt meer dan 100 betalende leden en heeft 310 mensen op de mailinglijst staan. De website wordt druk bekeken, net als de wekelijkse mail. Onze Babbelkroeg draait goed. Dat geldt ook voor de maandelijkse activiteiten. Met bijna 40 lentes (in 2025) is HLWM niet alleen een van de grootste, maar ook een van de oudste regenboogverenigingen van het land. Eentje die trouwens nooit van naam is veranderd.
Van alle Vlaamse centrumsteden, met uitzondering van Antwerpen, heeft Mechelen het ruimste aanbod voor lgbtqia+-mensen.
Misschien wel de grootste prestatie van de voorbije jaren: de verjonging en de vernieuwing waar velen enkele jaren geleden in een peiling om vroegen. Het succes dat we daarin hebben geboekt, is heel opvallend, want veel verenigingen verouderen zienderogen. Of bestaan zelfs niet meer. Zonder die verjonging en vernieuwing zou HLWM vandaag NIET meer bestaan hebben.
HLWM is intussen wat minder wit, Belgisch en Nederlandstalig dan in 2000. De Babbelkroeg krijgt geregeld mensen over de vloer van Finland, Slovakije, Afghanistan, Zuid-Afrika, Frankrijk, Oekraïne… Er wordt ook meer Engels gesproken dan vroeger. HLWM is ook minder louter m/v. Ook andere identiteiten vinden stilaan de weg naar onze werking.
En we hebben corona overleefd. Wat geen vanzelfsprekendheid was. Vlaanderen telt meerdere regenboogverenigingen die tijdens de pandemie kopje-onder zijn gegaan. Wij hebben jullie aan boord weten te houden met onze wekelijkse mails met tips om te kijken, te luisteren en te lezen. Op de website van HLWM zijn sinds 2017 zo’n 170 artikels verschenen. De hoogtepunten de voorbije jaren waren de reeks over chemseks en de getuigenis van JVG die op jonge leeftijd hiv opliep. www.hlwm.be trekt maandelijks een pak bezoekers.
Misschien wel de grootste prestatie van de voorbije jaren: de verjonging en de vernieuwing waar velen enkele jaren geleden in een peiling om vroegen.
Onthaalgesprekken waren tot een jaar of vier geleden op sterven na dood. Maar ze zijn aan een revival bezig. Wat nog eens bewijst dat we nodig zijn en blijven. Mensen op leeftijd die scheiden of hun partner zien overlijden en dan uit de kast komen. Jonge gasten die op zoek zijn naar vrienden, andere homo’s. Mensen met een erg conservatieve christelijke achtergrond op zoek naar argumenten om hun ouders te overtuigen. Homo’s met een problematiek van autisme…
Ondertussen is regenboog-Mechelen ook zoveel meer dan in 2000, zoveel meer dan alleen maar HLWM, de wekelijkse Babbelkroeg en de maandelijkse activiteiten. Regenboog-Mechelen bloeit als nooit tevoren. Van alle Vlaamse centrumsteden, met uitzondering van Antwerpen, heeft Mechelen het ruimste aanbod voor lgbtqia+-mensen.
Vooral de sportinitiatieven zijn aan een steile opmars bezig. De WhatsApp-groep van de padellers telt 47 namen. De Pink Devils en Gay Volley Mechelen hebben er elk 45. En dan is er nog de worstelgroep. Nieuw zijn de verkenningen van de overkant: padellende voetballers en volleyballers, volleyballende voetballers, voetballende padellers, worstelende volleyballers en alle andere combinaties.
Sport is bij uitstek een laagdrempelige manier om mensen aan te trekken, ook niet-Belgen.
Sport is bij uitstek een laagdrempelige manier om mensen aan te trekken, ook niet-Belgen. Die laatsten zijn sterk aanwezig bij GVM en maken een snelle opgang bij de Pink Devils.
De voorbije jaren zijn we er ook in geslaagd erg goede relaties uit te bouwen en te onderhouden met het stadsbestuur. Mechelen is niet alleen een financiële sponsor, maar weet ons ook te vinden als het gaat over regenboogbeleid, de organisatie van (sport)events… Dank daarvoor.
Waar we niet in geslaagd zijn: meer vrouwen naar de Bab krijgen. We hebben dat de voorbije jaren meermaals geprobeerd, maar zijn daar helaas nooit in geslaagd. Hetzelfde geldt voor mensen van niet-Europese origine. Latino’s en Aziaten zitten er met hopen bij GVM. Maar in de Bab zien we ze niet. En mensen met een moslimachtergrond nog veel minder.
Rest mij iedereen te bedanken met wie ik de voorbije jaren heb mogen samenwerken in en buiten het bestuur van HLWM. In eerste instantie mijn man Koen, zonder wie ik in 1995 misschien nooit in de Bab zou zijn beland en die me in 2000 overtuigde de stap naar het bestuur te zetten. En die heel regelmatig thuis heeft moeten horen ‘geen tijd, ben met HLWM bezig’. En ook de tientallen mensen die ik via HLWM heb leren kennen en die ik met trots vrienden/vriendinnen mag noemen. Het was een verrijkend privilege met jullie bezig te mogen zijn.
Ook een dikke merci voor de mensen van De Schakel, zonder wie we niet in ‘onze’ Babbelkroeg zouden zitten. Toen we in 2015/2016 dakloos werden, hebben zij de deuren van hun herberg geopend. Het is altijd bijzonder fijn geweest met jullie samen te werken.
Jullie bestuur is gemiddeld 35 jaar. Geef het jullie blijvende vertrouwen, en dan op naar 40 jaar HLWM.
Ben ik na 13 jaar nu volledig weg uit regenboog-Mechelen? Uiteraard niet. Ik blijf bestuurder van de Pink Devils en voorzitter van GVM. Maar ik ga wel meer tijd hebben. Want de voorbije jaren had ik af en toe het gevoel dat ik een ‘beroepsnicht’ aan het worden was. Ik ga me opnieuw meer bezighouden met mijn oude liefde: geschiedenis. Weer onderzoek doen, dingen publiceren. En vooral ook veel lezen. Er ligt al een hele stapel klaar.
Geef het bestuur van HLWM jullie steun en vertrouwen. De zes bestuurders – gemiddelde leeftijd 35 jaar – verdienen het. Blijf aan boord. En kom regelmatig naar de Bab en onze activiteiten. Alleen zo kunnen we relevant blijven, ook naar het stadsbestuur toe en naar andere beleidsinstanties. Aantallen zijn wel degelijk belangrijk. We kunnen alvast uitkijken naar 40 jaar HLWM in 2025 en daarna naar…50 jaar.
Vivat, crescat et floreat. Moge HLWM leven, groeien en bloeien.
Carl Pansaerts (31/12/2023)
