We zitten sinds twee weken weer buiten, voor de Babbelkroeg. Op de Grote Markt dus. En dat wordt gesmaakt. De eerste vrijdagavond in openlucht trok 25 m/v. En of het goed was. Nieuwkomers zijn verbaasd over de openheid van HLWM, over hoe makkelijk ze in de groep worden opgenomen.
We waren met 25 voor de live-uitzending van Eurovisie op groot scherm op de gelijkvloerse verdieping van de Babbelkroeg. Behoorlijk wat nieuw volk ook. Eentje had zelfs de moeite gedaan om op onze Gustaph te lijken.
Bjorn VV en Jonathan DM namen de organisatie voor hun rekening. Kaasblokjes, chips, popcorn, drank… Onze stemming, net als die voor de deelnemende landen, liep volledig digitaal. We kregen twee vragen voorgeschoteld. Eén: wie wint het liedjesfestival. Gewoon om te zien hoe de Babbelkroeg zou stemmen. De Bab stemde Zweden. Twee: geef je persoonlijke top drie.
Naar jaarlijkse gewoonte laat ik eerder mijn hart, oren en ogen spreken, dan de logica van het festival. Ik had gemikt op Cyprus, Italië en Israël. Niet echt slecht, maar Zweden stond niet in mijn top drie. Dus, geen schijn van kans.
Yente M zat er boenk op. Zweden, Finland en Israël. En, in de juiste volgorde. Straf, heel straf. Ik denk niet dat iemand van HLWM ooit zo’n goede glazen bol heeft gehad. Yente, die na middernacht ook nog eens 31 werd, won de boekenbon. ‘Ik heb wel wel hulp gekregen van het vriendje – een Eurovisiefanaat – die thuiszit’, vertrouwde Yente me nadien toe.
Zonder meer een geslaagde avond die in 2024 ongetwijfeld een vervolg zal krijgen.
Het Feest van de Arbeid rustig nietsdoen? Niet echt voor 17 HLWM’ers die op 1 mei, de eerste mooie, zonnig dag van het jaar, een fietstocht van zowat 35 kilometer deden rond Mechelen.
Daarbij kwam er zelfs een veerboot aan te pas. Die van Boom naar Klein-Willebroek over de Rupel. Even een paar gestolen minuten genieten van de zachtjes kabbelende boot.
Hieronder vinden jullie een paar foto’s.
Wist je hoe de L vooraan het letterwoord lgbtq+ is beland? Ik in elk geval niet. Het heeft alles te maken met de aidscrisis in de jaren tachtig en negentig. De homo’s hadden toen andere katten te geselen dan op de barricaden te staan voor gelijke rechten. Ze waren druk bezig de aidscrisis (proberen) overleven, vaak zelfs letterlijk.
De lesbiennes hebben toen het voortouw genomen in onze emancipatiestrijd, en in de zorg voor de homo’s die met bosjes wegvielen. Uit dankbaarheid daarvoor kwam de L vooraan lgb te staan, terwijl dat tot dan glb was geweest. Het was een van de weetjes die we zondag vernamen. Ik wist het niet. Jonathan DM wel.
Roze driehoek
Wat ik ook niet wist, was de wonderlijke verandering van roze in blauw en van blauw in roze. Roze was tot de 19de eeuw de kleur van mannen/jongens. Christus, de apostelen… zijn op oude schilderijen vaak afgebeeld in roze kledij. Vrouwen, Maria op kop, dan weer in blauw. Pas in de 20ste eeuw komt daarin een omslag. Vandaag is roze de kleur van meisjes en blauw die van jongens.
Maar hoe is roze geassocieerd geraakt met in eerste instanties homo’s? Dat heeft alles te maken met de nazivervolging van homo’s voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Homo’s kregen een roze driehoek opgeplakt. Lesbiennes werden meestal met rust gelaten. Net zoals ze in vroeger eeuwen veel minder op de brandstapel belandden dan homo’s. Bij lesbiennes kon geen sprake zijn van een tegennatuurlijke penetratie. ‘Blijkbaar hadden de rechters toen te weinig verbeeldingskracht’, zei de gids. En dus gingen ze heel vaak vrijuit.
En tot ongeveer de Tweede Wereldoorlog gingen kleine jongens vaak gekleed als meisjes en omgekeerd. Waarom? Kledij was duur en men droeg de kleren van het vorige kind, ook al was dat van een ander geslacht. De nazi’s, met hun nadruk op mannelijkheid en vrouwelijkheid, hebben daar verandering in gebracht.
Bij lesbiennes kon geen sprake zijn van een tegennatuurlijke penetratie. ‘Blijkbaar hadden de rechters toen te weinig verbeeldingskracht’, zei de gids.
Een 17de-eeuws schilderij van Cornelis de Vos toont de schilder en zijn vrouw met hun vier jonge kinderen. We mochten even raden hoeveel jongens en meisjes op het doek te zien waren. Twee jongens en twee meisjes, bleek. De meesten hadden het verkeerd, want op basis van de kledij ging het om drie meisjes en een jongen. Een van de jongens droeg meisjeskleren.
Een boeiende rondleiding, al zaten her en der wel fouten in de uitleg van de gids. De grootste kritiek is misschien wel dat bij een aantal kunstwerken het lgbtq+-thema er wat met de haren was bijgesleept. Niet zelden was kunst- en vliegwerk nodig om toch maar uit te komen bij een van de letters van lgbtq+. Een typisch geval van hineininterpretierung, dingen zien die er eigenlijk niet te zien zijn. En dingen door een 21ste-eeuwse bril herinterpreteren.
Carl (28/3/2023, tekst en foto).
Tekst: Carl (2/3/2023)
Het was lang geleden. Heel lang. Waarschijnlijk zo’n 15 jaar dat ik nog eens geschaatst had. Het was dus even wennen. En ik ben slechts één keer gevallen.
We zijn afgelopen zondag met 15 m/v van HLWM gaan schaatsen in Mechelen. In het Mechelen Ice Skating Center. Het was druk, veel te druk. Alle jeugdverenigingen hadden blijkbaar afgesproken om samen te gaan schaatsen. Het was laveren tussen het jonge geweld door.
Toen ik rondkeek naar de mogelijk 200 mensen realiseerde ik me dat ik – samen met een ander lid van HLWM – waarschijnlijk de oudste schaatser op de piste was. Het is ooit anders geweest. O tempora…
Wie was goed bezig, en had het blijkbaar beter onderhouden dan ik: Dirk G, Tom VS en Jonathan DM.
Nadien zijn we met zijn allen nog wat gaan drinken. In de mooie cafetaria. Ondertussen konden we een blik werpen op een ijshockeywedstrijd beneden.
Tekst: Carl (28/2/2023) en foto’s Arsalan en Carl.
Hieronder vinden jullie enkele sfeerbeelden.
Aan de vooravond van Nieuwjaar willen Bjorn, Björn, Carl, Jimmy, Jonathan, Koen en Ruben jullie het allerbeste voor 2023 wensen.
May the roads rise to meet you,
May the sun shine warm upon your face,
May the rains fall soft upon your fields,
May the winds always blow in your back.
Maak er spetterende dagen van. En hopelijk tot op de nieuwjaarsreceptie op vrijdag 13 januari.
1/ Op vrijdag 23 december vanaf 21 uur: klein kerstfeestje in de Babbelkroeg met glühwein en jenever. Wie komt mee de aftrap van de eindejaarsperiode geven? De kerstboom staat er al. Björn VDB is de tapper van dienst. De Babbelkroeg is dus open op vrijdag 23 en vrijdag 30 december.
2/ De nieuwjaarsreceptie vindt plaats op vrijdag 13 januari vanaf 21 uur in de Babbelkroeg. Met een hapje en een tapje.
3/ Spelletjesavond op vrijdag 10 februari in de Babbelkroeg vanaf 21 uur. Hopen spelletjes om uit te kiezen. Gewoon kaarten kan ook.
4/ Op zondag 26 februari gaan we schaatsen in Mechelen. Van 14.15 uur tot 15.45 uur. Anderhalf uur dus. Kostprijs: 8 euro. HLWM betaalt de huur van de schaatsen (voor wie lid is). Wil je meegaan, stort dan 8 euro op het rekeningnummer van HLWM (BE40 0018 7411 4263) met als mededeling ‘schaatsen’.
5/ Op zondag 26 maart trekken we naar het Museum van Schone Kunsten (MSK) in Gent. Daar neemt een gids ons op sleeptouw langs schilderijen en beeldhouwwerken die iets te maken hebben met de lgbtq+-gemeenschap. Op het programma: het oudste MSK-portret van een man die een relatie had met een man, Sint-Sebastiaan en werken van onder meer Raphael Coxie en Oskar Kokoschka.
De tocht met gids duurt anderhalf uur. Nadien is er nog tijd om de rest van de collectie te bezichtigen. Mogelijk gaan we nadien samen eten in de brasserie van het MSK.
HLWM betaalt de gids, jij de inkom van het MSK. Laat je via een mail naar info@hlwm.be weten of je meegaat? We hebben plaats voor 15 M/V. Er zijn al wat plaatsen ingenomen.
6/ Eindejaarsperiode=wensperiode. Kruip eens in je pen en stuur ons en onze leden/sympathisanten een wenskaart. Ons adres is HLWM, Steenweg 32 in 2800 Mechelen. We hangen de kaartjes in de Bab op. Zeker tot en met de nieuwjaarsreceptie. Uiteraard – en beter nog – mag je een van de komende vrijdagen zelf een kaartje komen afgeven/ophangen.
Carl P (18/12/2022)
Het is ondertussen bijna drie maanden geleden dat ik mijn intrede heb gemaakt in de Babbelkroeg. Via de website had ik al over HLWM gehoord, maar aangezien ik er niemand kende, leek in het begin de stap voor mij toch erg groot om effectief een keer langs te gaan. Ik denk dat ik zeker 10 minuten buiten heb staan wachten voor ik voldoende lef had om aan te bellen en daarna, met lood in de benen, de weg naar de bovenste verdieping, waar de Babbelkroeg zich bevindt, in te zetten.
Ik wil iedereen bedanken die mij de eerste avond zo goed heeft opgevangen. Jullie zijn geweldig!
Bij nader inzien was die stress voor niets nodig. Ik merkte al snel dat ik bij een fijne groep mensen was terechtgekomen, waar zo goed als iedereen mekaar kent. Als vreemd gezicht in de Babbelkroeg werd ik meteen uitgenodigd om me erbij te zetten en mee een praatje te slaan. Ik wil iedereen bedanken die mij die eerste avond zo goed heeft opgevangen. Jullie zijn geweldig!
HLWM is een plek waar je zonder meer jezelf kan zijn. Het gevoel ook eens bij de meerderheid te horen doet goed. Vooral verdraagzaamheid en een groep die zich in je verhaal kan vinden. Wat ik vooral in Leuven, waar ik studeer, erg frustrerend vind, is dat sommigen denken dat ik misschien gedesinteresseerd ben, terwijl ik gewoon niet de verkeerde indruk wil wekken. Het lijkt alsof je een spel speelt tegen jezelf van hoe ik me nu wel of niet moet gedragen in het bijzijn van anderen die je niet of juist wel kent. Vermoeiend is dit en uiteindelijk treiter je er enkel jezelf mee.
Ik weet dat wanneer ik bij HLWM ben, dit even geen issue is, een zorg minder. In het algemeen is dit voor mij niet zo eenvoudig, maar dat komt door mijn aard denk ik en mijn ‘trust issues’ (ook al gebruik ik die term niet graag).
Het is een goed gevoel ook eens bij de meerderheid te horen.
Ook leerde ik over het bestaan van verschillende sportieve activiteiten gelinkt aan HLWM, waarbij mijn persoonlijke interesse uitgaat naar de padel- en tennisgroep. Ondertussen heb ik al enkele keren meegespeeld. Altijd een toffe aangelegenheid. Conclusie: ik ben erg blij dat ik de stap heb durven te zetten en zo nieuwe vrienden heb leren kennen.
De eerste keer dat ik van HLWM hoorde, was van het lief van een vriend. Hij vroeg of ik die avond ging, maar hij ging nog niet mee. Voor mij was de drempel nog een beetje hoog om alleen te gaan, naast het verhuiswerk dat ik nog allemaal te doen had.
Een paar weken later zocht ik HLWM op het internet op. Ik kon het vrij makkelijk vinden. Ik vroeg aan een andere vriend of hij de gooi ook wou wagen. Hij stemde toe.
Het werd een gezellige zomeravond met aangenaam en divers volk. De ene is direct, de andere eerder stil maar luisterend. Gene is verlegen of speels. Die is dan weer joviaal, een danser, een babbelkous, ga zo maar door. Nu de drempelvrees doorbroken was, had ik niets dat mij nog tegenhield om de volgende keren opnieuw naar de Babbelkroeg te trekken, wat meestal ook gebeurde.
Er is geen leeftijdsgrens bij HLWM. Je wordt niet plots afgeschreven omwille van een onontkoombaar getal.
Nu, enkele maanden later, ben ik er al redelijk bekend en kom ik nog altijd graag geregeld af. Bij HWLM vind ik het leuk dat er geen leeftijdsgrens op staat. Je wordt niet plots afgeschreven omwille van een onontkoombaar getal.
De activiteiten liggen me wel: weekends, bowling, pannenkoekenslag… Van mijn part mag HWLM wel vaker zo’n weekends organiseren (zoals een ’s winters en een ’s zomers).
Ik kom echter lang genoeg om te kunnen zeggen of ze het jaar door interessante activiteiten hebben. Ik hoop van wel!
Ik woon al tien jaar in Mechelen en kende de HLWM al langer – ik was er enkele jaren geleden al eens een keertje geweest – maar ik ben pas in juli vaste klant geworden van de Babbelkroeg. Dat was een (heel gelukkig) toeval. Tot voor kort speelde mijn sociale leven zich bijna volledig in Lissabon af. Door omstandigheden zat ik deze zomer plots ‘vast’ in Mechelen en ben ik maar begonnen aan wat een mens doet als hij niets om handen heeft: de boekenkast opruimen. Dat leverde een stapeltje boeken op waarvan ik dacht dat HLWM er misschien iets mee kon doen. Op een snikhete vrijdagavond in juli wou ik die afgeven bij HLWM, een drankje bestellen om de vereniging te steunen, en meteen weer vertrekken. Ik vond het belangrijk dat er in Mechelen een holebivereniging bestond, maar ‘niet voor mij’. Ik voel me ook niet snel op mijn gemak in een groep, zeker als ik er niemand ken.
Je ziet HLWM meteen in actie schieten als iemand het moeilijk heeft, al is het maar door een luisterend oor te bieden.
Het is een beetje anders gelopen. Die avond zaten de HLWM’ers buiten voor de Babbelkroeg. Mijn groepsangst werd de kop ingedrukt door enkele hartelijke glimlachen. Meteen werd plaats voor me gemaakt op de regenboogbank en pas drie uur later ben ik weer opgestaan. Sindsdien heb ik maar enkele vrijdagavonden in de Babbelkroeg overgeslagen, heb ik meegedaan aan bijna alle activiteiten (al hebben ze me nog niet aan het sporten gekregen) en heb ik ook buiten de groepsbijeenkomsten om regelmatig contact met HLWM’ers. Dat geplande ene glaasje wijn en de hartelijke ontvangst hebben me in een klap een volledig sociaal leven in Mechelen opgeleverd. (Ik ben er ook esthetisch op vooruitgegaan, want via HLWM heb ik nu ook een kapper in Mechelen.)
Ik ben ook wat wijzer geworden. Tot ik bij HLWM kwam, heb ik nooit echt deel uitgemaakt van een holebivereniging. Ik kende zelfs niet zo heel veel holebi’s en dacht daar ook geen behoefte aan te hebben. In theorie hebben holebi’s maar één ding gemeen en hoeven we elkaar daarom niet leuk te vinden. Maar ik heb me van in het begin welkom gevoeld. Hoewel we allemaal ons eigen verhaal en onze eigen besognes hebben, ervaar ik een ‘gevoel van gemeenschap’. En dat terwijl die ene ervaring die we wel gemeen hebben – je geaardheid ontdekken, aanvaarden en ontplooien – net niet het gespreksonderwerp nummer één is. Er is natuurlijk wel plaats voor diepere gesprekken, soms tot in de vroege uurtjes op de bank voor de Babbelkroeg. Daar haal ik zelf nog het meeste uit.
Dat geplande ene glaasje wijn en de hartelijke ontvangst hebben me in een klap een volledig sociaal leven in Mechelen opgeleverd.
Je ziet de gemeenschap meteen in actie schieten als iemand het moeilijk heeft, al is het maar door een luisterend oor te bieden. Mensen die echt kunnen luisteren zonder te oordelen zijn doorgaans niet dik gezaaid, maar bij HLWM vind je er meer dan genoeg. Ik ben zo zelf al wat ballast kwijtgeraakt en hoop ook anderen wat te kunnen steunen doordat ze even hun verhaal kwijt kunnen.
Ik heb het altijd belangrijk gevonden dat het voor holebi-jongeren makkelijker wordt hun weg te vinden in een nog altijd heteronormatieve en soms onverdraagzame wereld, en het wrong dat ik daar zelf nooit veel aan heb kunnen bijdragen. HLWM maakt het me ook op dat vlak gemakkelijk, niet alleen door af en toe een praatje te kunnen slaan met jongeren (waaruit ik zelf veel bijleer), maar ook door activiteiten te organiseren zoals de deelname aan de herdenkingsmars voor Ihsane Jarfi, waarbij ik alleen maar moet opdagen.
Mensen die echt kunnen luisteren zonder te oordelen zijn doorgaans niet dik gezaaid, maar bij HLWM vind je er meer dan genoeg.
Ondertussen ben ik voor het eerst in maanden nog eens teruggekeerd uit Lissabon, maar nu zonder bijna heel mijn sociale leven daar achter te laten. Een uur na de landing op Zaventem zat ik samen met Arsalan en Jelte aan tafel bij Walter, en omdat het vrijdag was, hebben we afgerond in de Babbelkroeg. En binnenkort vloeien mijn twee werelden gewoon in elkaar, want dan reist een HLWM’er met me mee naar Lissabon.
Ik wil deze ‘promotekst’ graag afsluiten met een persoonlijke noot. Het is misschien toeval dat ik op een moeilijk moment in mijn leven bij HLWM ben binnengestapt, maar mijn herstel heb ik in niet onbelangrijke mate te danken aan de warme ontvangst door de hele groep en, soms zonder dat ze het zelf weten, de steun van enkele mensen in het bijzonder. Bedankt daarvoor.
De volledige naam van de drie getuigen is bekend bij HLWM.
Carl P (22/11/2022).
Het pannenkoekenfestijn op 1 november in de Babbelkroeg was met 64 bezoekers het succesrijkste in jaren. Ze aten samen 279 pannenkoeken, goed voor net geen 4,5 pannenkoeken per m/v. Veel volk dus op Allerheiligen. Want vorig jaar kregen we 50 mensen over de vloer.
