Uncategorized

Tijdens de Duitse bezetting van België in de Tweede Wereldoorlog zijn de homo’s hier een pak beter af geweest dan hun lotgenoten in Duitsland. Met dank aan Napoleon Bonaparte.

‘Homo’s en lesbiennes in nazi-Europa.’ Recht in onze niche en bovendien nog eens in Mechelen, in Kazerne Dossin. Afgelopen zondag – koud en sneeuw – trokken we met 15 homo’s naar de erg gesmaakte expo. We zouden een van de laatste groepen zijn die de tentoonstelling bezochten. Maar ze is wegens groot succes tot midden maart verlengd. Ik ga nog eens terug om alle foto’s, teksten en video’s rustig te lezen en te bekijken. Daar had ik tijdens de meeslepende gidsbeurt de tijd niet voor.

1933, vlak voor de machtovername van Hitler in Duitsland. Artikel 175 van het strafwetboek van 1871 was van kracht, maar werd in Weimar Duitsland amper toegepast. Berlijn was toen zelfs zowat de homohoofdstad van Europa. Artikel 175 stelde seks tussen mannen strafbaar. Niet tussen vrouwen, want die konden nog altijd bekeerd worden en de voor Duitsland zo belangrijke kinderen krijgen. Toen Hitler in januari 1933 de macht greep, had hij meteen een wapen in de hand, artikel 175, om homo’s zwaar aan te pakken.

Napoleon was niet geïnteresseerd in wat mensen, ook niet mannen met elkaar, tussen de lakens deden.

België, op hetzelfde ogenblik. Hier was de Code Napoléon van 1804 van kracht, want ons land was aan het begin van de 19de eeuw een onderdeel van het Franse keizerrijk. Napoleon was niet geïnteresseerd in wat mensen, ook niet mannen met elkaar, tussen de lakens deden. Mannenseks was alleen strafbaar als sprake was van openbare zedenschennis en als minderjarigen in het spel waren. Wie thuis tussen de lakens wat plezier had, werd met rust gelaten.

Wanneer de Duitsers in mei 1940 België binnenvielen en dik vier jaar bezet hielden, installeerde Berlijn in ons land een militair bestuur. Dat respecteerde grotendeels de wetten van België, dus ook de Code Napoléon, en liet de magistratuur zitten. Terwijl in Duitsland tienduizenden mannen op basis van artikel 175 opgepakt, opgesloten, veroordeeld en soms vermoord werden – uit die tijd dateert ook de roze driehoek – ontsnapten de Belgische homo’s aan dat lot wegens niet strafbaar. Tussen 5.000 en 15.000 Duitse homo’s hebben de concentratiekampen niet overleefd.

Andere slachtoffergroeperingen hadden na de oorlog als het op herdenking aankwam een veel beter lobby-apparaat dan de homo’s

Heel opvallend. Artikel 175 werd in Duitsland pas in 1994 afgeschaft. In de jaren 1950 was er zelfs een nieuwe piek in rechtszaken tegen homo’s, eentje die niet gek veel kleiner was dan die tijdens het nazi-regime. Pas vanaf de jaren zestig zakte het aantal veroordelingen geleidelijk naar nul.

Na de oorlog zijn de vervolgde en vermoorde homo’s, zeker die in Duitsland, wat vergeten. Het homomonument in Berlijn is letterlijk duizenden keren kleiner en onopvallender dan het memoriaal voor de 6 miljoen vermoorde Joden. ‘Andere slachtoffergroeperingen hadden na de oorlog als het op herdenking aankwam een veel beter lobby-apparaat dan de homo’s’, zei onze gids daarover. In Breendonk duurde het tot ruim meer dan 40 jaar na het einde van de oorlog vooraleer vertegenwoordigers van de lgbtqia+-gemeenschap welkom waren bij de herdenking van de slachtoffers van de oorlog.

Een absolute aanrader.

Hier vind je een kort YouTube-filmpje over de expo.  https://youtu.be/tTi43cqP1M8

Tekst en foto: Carl P

 

 

Alle tickets voor ons bezoek aan de expo ‘De vervolging van homo’s en lesbiennes in nazi-Europa’ zijn de deur uit. Met andere woorden, we zitten vol.

Wie ingeschreven is, heeft van ons een mail met de details voor nu zondag ontvangen.

Tot dan.

De oudste traditie in de Homo- en Lesbiennewerking Mechelen (HLWM)? Dat is het pannenkoekenfestijn op Allerheiligendag 1 november. Telkens een voltreffer, ook dit jaar jaar. Hieronder vinden jullie enkele sfeerbeelden.

 

‘Monsterlijk’ goed, de Halloween-party van afgelopen vrijdag in de Babbelkroeg. Zo’n 45 mensen, van wie de overgrote meerderheid in outfit.

Dracula, Noorse goden, The Nun, The Clown, aliens, spoken, heksen, weerwolven… Heel de horrorwereld van Hollywood en de literatuur was in de verduisterde Babbelkroeg voor de tweede editie van The Bab Goes Halloween. Veel schmink, namaak bloed, bloedige cocktails, spinnenwebben…

Vorig jaar 15 mensen verkleed. Dit jaar een dertigtal. Een full house. Met veel nieuwe mensen. Onder meer speciaal vanuit Brussel overgekomen. De grote meerderheid van de bezoekers: dertigers.

Bij de stemming om middernacht hebben 41 mensen hun voorkeur voor een winnaar uitgesproken. Er waren twee winnaars, met elk zeven stemmen: Johan ‘The Nun’ C en Jasper ‘The Clown’ C. Ze wonnen elke een bioscoopticket. Proficiat.

Voor wie de aankleding van de Bab nog eens wil zien. Die blijft aanwezig tot en met vrijdag 3 november.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vier HLWM’ers brachten zaterdagavond en zondagochtend een bezoek aan een van Europa’s grootste indoor gay party’s. De ‘Main Party’ van La Démence op zaterdag 28 oktober in Paleis 12 op de Heizel in Brussel. 

Zaterdag 28 oktober, een uurtje voor middernacht. Dat is het ‘normale’ tijdstip waarop veel homomannen en de occasionele vrouw ten tonele beginnen te verschijnen. De reden: La Démence: het grootste gay event in België en een van de grootste van Europa.

Naar jaarlijkse gewoonte ging de dag voordien in de Brusselse Fuse-club de eerste dag van het verjaardagsweekend van het event door. De dag nadien, zaterdag, kwam het main event: een gigantisch dansfeest in Paleis 12 op de Heizel. Een feest voor oren en ogen, en occasioneel, voor de liefhebbers van de geur van poppers, ook een feest voor de neus. 

Enkele bezoekers van de Babbelkroeg, onder wie de auteur van dit artikel, waren nieuwsgierig naar wat dat zo allemaal inhoudt. Dus trokken we op zaterdagavond met een ticket (52 euro + 7 euro voor een kleine locker) op onze smartphone naar Paleis 12. Het eerste dat ons opviel was de security: een lange rij feestgangers van allerlei pluimage stond aan te schuiven om gefouilleerd te worden. Als we die avond geen geschikte scharrel vonden, dan waren we tenminste al eens betast!

Leer, rubber, harnassen, jockstraps,… het was alsof we een andere wereld waren binnengestapt.

Eens de obligate selfie genomen was voor de ingang met de grote lichtreclame, stonden we in de inkomhal. Daar bevonden zich de lockers en de toiletten. Dat was echter maar bijzaak: de aandacht werd onmiddellijk getrokken door de vele schaars geklede mannen die er rondliepen. Leer, rubber, harnassen, jockstraps,… het was alsof we een andere wereld waren binnengestapt. 

Nadat we zelf onze meest gedurfde outfit hadden aangetrokken, stonden we in de gigantische danszaal, met vooraan een enorm podium en in de lucht een tiental grote verlichtingselementen en projectieschermen. De zaal was al aardig volgelopen. Tijd voor een drankje en een professionele foto met een paar fraai uitgedoste spierbundels. 

Op naar het main event dan: de dansvloer. Pompende technomuziek met de gekende ritmes van de circuit party’s. Om de paar uur een show met meer dan 20 dansers, allen met haarloze gespierde lijven. Dragqueens met de meest flamboyante outfits om een beetje variatie te brengen. Trampolines, paaldansers, touwdansers die metershoog boven de bezoekers in het rond draaiden… Je kon het niet bedenken of het was er. De 34ste verjaardag van La Démence moest natuurlijk goed gevierd worden!

Af en toe werd een van ons wel eens benaderd door iemand voor een dansje of wat meer, maar die vingen bot.

De temperatuur in het midden van de dansvloer liep al snel op naar tropische waarden. Gelukkig was er her en der wel een queen die met een grote vouwwaaier voor verkoeling zorgde.

Af en toe werd een van ons wel eens benaderd door iemand voor een dansje of wat meer, maar die vingen bot. Gelukkig kostten de drankjes drie keer zoveel als in de Babbelkroeg, anders was er misschien wel iemand met een kikker naar huis gegaan in plaats van met een prins…

Toen we het allemaal wat gezien hadden op het grote binnenplein, zijn we naar de tweede, kleinere dansvloer getrokken. Hier was de muziek en de sfeer iets donkerder en zweteriger. Je door de mensenmassa wurmen betekende af en toe wat zweet op je te krijgen. Niet dat er daarover klachten waren.

Vanuit de tweede zaal kon je naar het balkon, van waarop we zittend op de tribune naar een show konden kijken onder het genot van een drankje. Toen de show voorbij was, trokken we weer naar de immense dansvloer beneden.

De hele avond kwamen we hier en daar bekende gezichten tegen. Grappig hoe je tussen duizenden mensen toch nog het gevoel kan krijgen dat iedereen elkaar kent.

Eens uitgedanst keerde onze groep rond 4.30 uur wintertijd (hoera, een extra uurtje kunnen feesten!) met de taxi terug naar huis, een fijne ervaring rijker. 

Tekst: BVDB, foto’s: BVDB en RL

Midden september is het normaal geen 30 graden. Het water in en rond ons HLWM-vakantiehuis in Bérismenil was dan ook meer dan welkom. Water in alle gedaanten: de Ourthe, het binnenzwembad en de ruime jacuzzi. En of het goed was. De meesten van de 26 deelnemers – van vrijdag tot en met maandag – gaan zeker opnieuw mee.

HLWM organiseert al zeker 30 jaar Ardennenweekends. Alleen onderbroken door de corona-ellende, al heeft die laatste er wel toe geleid dat de timing is verschoven van midden februari naar midden september. En dat heeft dit jaar enorm in ons voordeel gespeeld. Heet, staalblauwe lucht, warme avonden. ALLE maaltijden – ’s morgen, ’s middag en ’s avonds – buiten. Aperitieven, pingpongen, volleyballen: buiten. De avondlijke en nachtelijke babbels: buiten. Behalve voor de quiz en wat slapen – voor sommigen waren de nachten echt kort – hebben we amper binnen gezeten.

Vrijdag: aperitieven, grote hoeveelheden spaghetti, gevolgd door karaoke. Tot een stuk in de nacht.

Zaterdag: ontbijten. Stevige Ardennenwandeling van 12 km, met pikante kuitenbijters (het dwarsen van hoogtelijnen). Lunchpakket. Pootje baden in de Ourthe, of kijken naar wie in de Ourthe zat. Zwembad, jacuzzi en sauna. Pingpong. ’s Avonds bbq, gevolgd door quiz met meer dan 100 vragen en praktische tests, zoals bier proeven. Opnieuw laat.

Zondag: ontbijten. In twee shifts een bezoek brengen aan de brouwerij van La Chouffe in het dorpje Chouffe. De souvenirwinkel overrompelen. De rest van de namiddag: volleybal, pingpong, jacuzzi, zwembad (met nog meer volleybal) en sauna. Paëlla en de overschot van de spaghetti.

Maandag: ontbijten, inpakken/opruimen en wegwezen. Bezoek aan het dorpje Crupet: Duivelsgrot en het lokale kasteel (met een link met Mechelen). Namiddag: bezoek aan de tuinen van Annevoie. Een heerlijk excuus om eens lekker uit de bol te gaan. Haasje-over, op de schouders zitten… Gekke foto’s maken. Kijken naar de knappe tuinier (en foto’s van hem maken). Eindigen met een terrasje in een bijgebouw van het kasteel, met uitzicht op de tuin.

Wat een ab fab weekend. En voor het eerst eentje van vier dagen lang. Jongste was 22 jaar, de minst jonge 71. Geweldig geslaagde combinatie. Geen moment verveeld… En twee volle auto’s vol inkopen: eten, drank… Vooral de drank konden we niet volgen met aanslepen. Waarschijnlijk twee keer meer dan in een gewoon weekend. Het was dan ook uitzonderlijk heet.

Iedereen van harte bedankt voor de vriendschap, het de handen uit de mouwen steken, de babbels, en zo veel meer.

En hier nog veel meer foto’s, met dank aan Maxim.

https://drive.google.com/drive/folders/1QV1h8cbH26NSDjVgk5Hz312ZqaMArHuT

Hoog bezoek op zaterdag 18 september voor de Pink Devils en Gay Volley Mechelen (GVM). Vlaams minister van Gelijke Kansen en Mechelaar Bart Somers kwam beide lgbtqia+-sportverenigingen in Mechelen een hart onder de riem steken. ‘Ik steun jullie voluit, want diversiteit in onze samenleving is belangrijk.’

Somers bracht een bezoek aan de Rainbow Games, een organisatie van de stad Mechelen. Daarbij speelden de Pink Devils en GVM elk een galawedstrijd. De eersten voetbal, de laatste volleybal. Het doel? Tonen dat Mechelen zijn gay inwoners en hun welzijn belangrijk vindt. ‘Sport is wat ons verbindt, ongeacht geaardheid, gender of geslacht. En liefde is voor iedereen.’

De Babbelkroeg blijft op vrijdag 8 september dicht. 28 leden van HLWM, onder wie alle tappers, hulptappers en assistent-hulptappers, zitten in Bérismenil voor het jaarlijkse Ardennenweekend.

Op vrijdag 15 september zijn we weer open.

 

De Babbelkroeg was tijdens het Maanrock-weekend twee avonden geopend: op vrijdag en zaterdag. We kregen in totaal 80 mensen over de vloer: 35 op vrijdagavond en 45 op zaterdagavond. En of het goed was.

Vip-lounges, zo kan je de Babbelkroeg tijdens Maanrock het best omschrijven. Het zicht op de duizenden mensen op de Grote Markt was spectaculair. En dat weten de HLWM’ers ondertussen. Het was een komen en gaan van mensen die afwisselden tussen de drukte en de menigte beneden en de relatieve rust boven, op onze derde verdieping.

Duizenden mensen hebben ondertussen kunnen zien waar HLWM gehuisvest is. De regenboogvlaggen hebben een heel weekend lang de gevel van De Schakel gesierd. Dat sorteerde meteen effect. Een gay koppel dat al jaren en dagen in Mechelen woont, vertelde ons: ‘We wisten niet dat dat hier bestond. We komen zeker en vast terug.’

Ons lid David VDW had dan weer twee avonden op rij vooral buitenlandse worstelaars mee naar de Babbelkroeg genomen die in Mechelen waren voor een toernooi. Waarvoor dank. Het gevolg was een internationale drukte: mensen uit België, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Afghanistan, Zuid-Afrika… En dan ben ik nog wel wat landen vergeten. Je hoort dan ook almaar meer Engels in de Babbelkroeg.

Zelfs een lid van het Vlaams Parlement beklom de 69 trappen om ons een bezoek te brengen en een leuke babbel met ons te slaan.

Volgend jaar zeker opnieuw. En dan misschien drie dagen op rij: vrijdag, zaterdag en zondag. Sommigen hebben die suggestie al gedaan.

Carl P (tekst en foto, 27 augustus)

 

Wegens Maanrock is de Babbelkroeg geopend op vrijdag 25 EN op zaterdag 26 augustus. Telkens vanaf 21 uur.

Jullie tappers zijn Joachim (vrijdag) en Johan (zaterdag).

Nergens een beter zicht op het gebeuren op de Grote Markt dan vanuit de vip-lounges in de Babbelkroeg.