‘Ik was een maand te laat met PrEP’

De kathedraal van Doornik.

Deel 2: De besmetting

Waarom heb ik geen PrEP genomen? Ik kreeg de diagnose dat ik hiv-positief was op 29 september 2017. PrEP werd pas vanaf 1 juni 2017 door de ziekteverzekering terugbetaald. In die periode was er nog veel onzekerheid over PrEP. Je hoorde vaak dat PrEP slechts in 89 procent van de gevallen tegen hiv beschermde. De procedure om het medicijn te verkrijgen was geen kinderspel. Je moest ook nog altijd een (kleine) bijdrage betalen als je een toelating tot terugbetaling kreeg. Al die elementen vertraagden mijn beslissing om PrEP aan te vragen.

Ondertussen neukte ik ongestoord verder zonder condoom. Zo ook tijdens een noodlottig weekend in augustus 2017.

Tegen de tijd dat ik besloten had dat te doen, liep de wachttijd bij het Instituut voor Tropische Geneeskunde (ITG) http://www.itg.be/N op tot een maand. Ondertussen neukte ik ongestoord verder zonder condoom. Zo ook tijdens een noodlottig weekend in augustus 2017. Een zaterdag had ik via de datingapp PlanetRomeo afgesproken met een poz & undetectable koppel in Doornik (een treinrit van twee uur) voor bareback groepsseks op chems.

 

Het stadhuis van Charleroi.

Toen ik na de seks lag te slapen, lag ik continu te woelen en te zweten en werd ik om het halfuur wakker om te plassen. Na die slapeloze nacht nam ik opnieuw de trein, nu van Doornik naar Charleroi (een rit van twee uur in het weekend) om af te spreken met een andere man voor veilige seks, want dat doe ik ook nog af en toe.

Zodra ik daar aankwam, wist die man dat hij met mij niet veel kon aanvangen. Uiteindelijk heb ik enkele uren proberen te slapen bij hem en ben ik daarna de trein opgesprongen naar huis (weer een rit van twee uur). Dat ik uitgeput thuis aankwam, is zacht uitgedrukt.

 

Toen ik de volgende ochtend naar mijn studentenjob ging, was ik nog steeds een wrak. Ik was moe en misselijk en had zo’n hoofdpijn dat ik me niet kon concentreren. Toen het onhoudbaar werd, ging ik naar huis en kroop ik in bed in de hoop dat alles beter zou worden na een deftige nachtrust. Ik had er niet meer naast kunnen zitten.

Ik werd wakker zonder me uitgerust te voelen en mijn armen begonnen te tintelen. Het voelde alsof mijn armen steeds verder opzwollen tot ze zo groot waren als boomstammen. Dat ging in vlagen: eerst zwollen ze op, dan krompen ze, om vervolgens opnieuw uit te zetten. Ik was aan het hallucineren! Volgens mij heb ik ook zitten gillen, maar dat kan ik me niet zo goed meer herinneren.

Dokter van wacht

In die gekke toestand drong het tot me door dat er iets grondig fout zat. Het was toen al ’s avonds laat. Dus vroeg ik mijn oudere broer me naar de dokter van wacht te brengen. In de wachtzaal stond ik op instorten, maar zodra de dokter me vroeg wat er aan de hand was, kon ik helder mijn hele verhaal vertellen.

Ondanks alles wat ik had verteld, kon de dokter uit niets opmaken dat er iets mis was (geen verhoogde bloeddruk, geen kortademigheid, geen koorts…). Ik kwam heel helder over. Zonder bloedonderzoek was haar beste gok dat de chems nog niet uitgewerkt waren en dat deze fase vanzelf zou overwaaien. Daar had ze niet helemaal ongelijk in.

De twee weken erna belandde ik in een onverklaarbare uitgeputte sleur. Het werd nooit meer zo erg als de hallucinaties, maar veel beterschap zat er ook niet in. Na een slapeloze nacht werd ik elke ochtend futloos wakker, waarbij ik nauwelijks energie kon opbrengen om recht te staan. Ik deed er meer dan een halfuur over om een potje yoghurt op te eten!

Ik was aan het hallucineren! Volgens mij heb ik ook zitten gillen, maar dat kan ik me niet zo goed meer herinneren.

’s Avonds kreeg ik dan plots energie. Ik kon zonder rustpauze een volledige maaltijd maken voor het gezin en die ook zelf opeten. Maar tegen het slapen gaan sloeg de vermoeidheid weer toe. En dan begon alles weer opnieuw.

Truvada, het bekendste PrEP-middel op de markt.

De wanhoop nabij ging ik naar de huisartsenpraktijk bij ons om de hoek. Een van de dokters kon niets bedenken wat er medisch mis kon zijn en raadde me aan mijn slaappatroon aan te passen en natuurlijke slaapmiddelen in te nemen tot ik er weer bovenop was. Dat heeft geholpen, want ik sliep beter en kon uiteindelijk weer gaan werken. Of zo leek het toch.

Volgende zondag: Dokter: ‘Ik heb hier een hiv-positief iemand die zo snel mogelijk geholpen moet worden.’

 

 

Tekst: JVG (juni 2020), eindredactie/verrijking: Carl P

Vragen voor JVG? Mail ze (eventueel anoniem) naar carl.pansaerts@telenet.be