De Babbelkroeg gaat door een ‘extreme make-over’. Veel nieuw volk en, zoals bij de enquête van enkele jaren geleden door jullie gevraagd, ook jonger volk. Zelfs mensen die hun eerste stappen in het lgbtq+-milieu zetten. We vroegen drie van die nieuwkomers – een twintiger, een dertiger en een veertiger – hun eerste indrukken na enkele maanden Babbelkroeg op papier te zetten. ‘HLWM heeft me in een klap een volledig sociaal leven in Mechelen opgeleverd.’
M – 22
Het is ondertussen bijna drie maanden geleden dat ik mijn intrede heb gemaakt in de Babbelkroeg. Via de website had ik al over HLWM gehoord, maar aangezien ik er niemand kende, leek in het begin de stap voor mij toch erg groot om effectief een keer langs te gaan. Ik denk dat ik zeker 10 minuten buiten heb staan wachten voor ik voldoende lef had om aan te bellen en daarna, met lood in de benen, de weg naar de bovenste verdieping, waar de Babbelkroeg zich bevindt, in te zetten.
Ik wil iedereen bedanken die mij de eerste avond zo goed heeft opgevangen. Jullie zijn geweldig!
Bij nader inzien was die stress voor niets nodig. Ik merkte al snel dat ik bij een fijne groep mensen was terechtgekomen, waar zo goed als iedereen mekaar kent. Als vreemd gezicht in de Babbelkroeg werd ik meteen uitgenodigd om me erbij te zetten en mee een praatje te slaan. Ik wil iedereen bedanken die mij die eerste avond zo goed heeft opgevangen. Jullie zijn geweldig!
HLWM is een plek waar je zonder meer jezelf kan zijn. Het gevoel ook eens bij de meerderheid te horen doet goed. Vooral verdraagzaamheid en een groep die zich in je verhaal kan vinden. Wat ik vooral in Leuven, waar ik studeer, erg frustrerend vind, is dat sommigen denken dat ik misschien gedesinteresseerd ben, terwijl ik gewoon niet de verkeerde indruk wil wekken. Het lijkt alsof je een spel speelt tegen jezelf van hoe ik me nu wel of niet moet gedragen in het bijzijn van anderen die je niet of juist wel kent. Vermoeiend is dit en uiteindelijk treiter je er enkel jezelf mee.
Ik weet dat wanneer ik bij HLWM ben, dit even geen issue is, een zorg minder. In het algemeen is dit voor mij niet zo eenvoudig, maar dat komt door mijn aard denk ik en mijn ‘trust issues’ (ook al gebruik ik die term niet graag).
Het is een goed gevoel ook eens bij de meerderheid te horen.
Ook leerde ik over het bestaan van verschillende sportieve activiteiten gelinkt aan HLWM, waarbij mijn persoonlijke interesse uitgaat naar de padel- en tennisgroep. Ondertussen heb ik al enkele keren meegespeeld. Altijd een toffe aangelegenheid. Conclusie: ik ben erg blij dat ik de stap heb durven te zetten en zo nieuwe vrienden heb leren kennen.
F – 34
De eerste keer dat ik van HLWM hoorde, was van het lief van een vriend. Hij vroeg of ik die avond ging, maar hij ging nog niet mee. Voor mij was de drempel nog een beetje hoog om alleen te gaan, naast het verhuiswerk dat ik nog allemaal te doen had.
Een paar weken later zocht ik HLWM op het internet op. Ik kon het vrij makkelijk vinden. Ik vroeg aan een andere vriend of hij de gooi ook wou wagen. Hij stemde toe.
Het werd een gezellige zomeravond met aangenaam en divers volk. De ene is direct, de andere eerder stil maar luisterend. Gene is verlegen of speels. Die is dan weer joviaal, een danser, een babbelkous, ga zo maar door. Nu de drempelvrees doorbroken was, had ik niets dat mij nog tegenhield om de volgende keren opnieuw naar de Babbelkroeg te trekken, wat meestal ook gebeurde.
Er is geen leeftijdsgrens bij HLWM. Je wordt niet plots afgeschreven omwille van een onontkoombaar getal.
Nu, enkele maanden later, ben ik er al redelijk bekend en kom ik nog altijd graag geregeld af. Bij HWLM vind ik het leuk dat er geen leeftijdsgrens op staat. Je wordt niet plots afgeschreven omwille van een onontkoombaar getal.
De activiteiten liggen me wel: weekends, bowling, pannenkoekenslag… Van mijn part mag HWLM wel vaker zo’n weekends organiseren (zoals een ’s winters en een ’s zomers).
Ik kom echter lang genoeg om te kunnen zeggen of ze het jaar door interessante activiteiten hebben. Ik hoop van wel!
W – 43
Ik woon al tien jaar in Mechelen en kende de HLWM al langer – ik was er enkele jaren geleden al eens een keertje geweest – maar ik ben pas in juli vaste klant geworden van de Babbelkroeg. Dat was een (heel gelukkig) toeval. Tot voor kort speelde mijn sociale leven zich bijna volledig in Lissabon af. Door omstandigheden zat ik deze zomer plots ‘vast’ in Mechelen en ben ik maar begonnen aan wat een mens doet als hij niets om handen heeft: de boekenkast opruimen. Dat leverde een stapeltje boeken op waarvan ik dacht dat HLWM er misschien iets mee kon doen. Op een snikhete vrijdagavond in juli wou ik die afgeven bij HLWM, een drankje bestellen om de vereniging te steunen, en meteen weer vertrekken. Ik vond het belangrijk dat er in Mechelen een holebivereniging bestond, maar ‘niet voor mij’. Ik voel me ook niet snel op mijn gemak in een groep, zeker als ik er niemand ken.
Je ziet HLWM meteen in actie schieten als iemand het moeilijk heeft, al is het maar door een luisterend oor te bieden.
Het is een beetje anders gelopen. Die avond zaten de HLWM’ers buiten voor de Babbelkroeg. Mijn groepsangst werd de kop ingedrukt door enkele hartelijke glimlachen. Meteen werd plaats voor me gemaakt op de regenboogbank en pas drie uur later ben ik weer opgestaan. Sindsdien heb ik maar enkele vrijdagavonden in de Babbelkroeg overgeslagen, heb ik meegedaan aan bijna alle activiteiten (al hebben ze me nog niet aan het sporten gekregen) en heb ik ook buiten de groepsbijeenkomsten om regelmatig contact met HLWM’ers. Dat geplande ene glaasje wijn en de hartelijke ontvangst hebben me in een klap een volledig sociaal leven in Mechelen opgeleverd. (Ik ben er ook esthetisch op vooruitgegaan, want via HLWM heb ik nu ook een kapper in Mechelen.)
Ik ben ook wat wijzer geworden. Tot ik bij HLWM kwam, heb ik nooit echt deel uitgemaakt van een holebivereniging. Ik kende zelfs niet zo heel veel holebi’s en dacht daar ook geen behoefte aan te hebben. In theorie hebben holebi’s maar één ding gemeen en hoeven we elkaar daarom niet leuk te vinden. Maar ik heb me van in het begin welkom gevoeld. Hoewel we allemaal ons eigen verhaal en onze eigen besognes hebben, ervaar ik een ‘gevoel van gemeenschap’. En dat terwijl die ene ervaring die we wel gemeen hebben – je geaardheid ontdekken, aanvaarden en ontplooien – net niet het gespreksonderwerp nummer één is. Er is natuurlijk wel plaats voor diepere gesprekken, soms tot in de vroege uurtjes op de bank voor de Babbelkroeg. Daar haal ik zelf nog het meeste uit.
Dat geplande ene glaasje wijn en de hartelijke ontvangst hebben me in een klap een volledig sociaal leven in Mechelen opgeleverd.
Je ziet de gemeenschap meteen in actie schieten als iemand het moeilijk heeft, al is het maar door een luisterend oor te bieden. Mensen die echt kunnen luisteren zonder te oordelen zijn doorgaans niet dik gezaaid, maar bij HLWM vind je er meer dan genoeg. Ik ben zo zelf al wat ballast kwijtgeraakt en hoop ook anderen wat te kunnen steunen doordat ze even hun verhaal kwijt kunnen.
Ik heb het altijd belangrijk gevonden dat het voor holebi-jongeren makkelijker wordt hun weg te vinden in een nog altijd heteronormatieve en soms onverdraagzame wereld, en het wrong dat ik daar zelf nooit veel aan heb kunnen bijdragen. HLWM maakt het me ook op dat vlak gemakkelijk, niet alleen door af en toe een praatje te kunnen slaan met jongeren (waaruit ik zelf veel bijleer), maar ook door activiteiten te organiseren zoals de deelname aan de herdenkingsmars voor Ihsane Jarfi, waarbij ik alleen maar moet opdagen.
Mensen die echt kunnen luisteren zonder te oordelen zijn doorgaans niet dik gezaaid, maar bij HLWM vind je er meer dan genoeg.
Ondertussen ben ik voor het eerst in maanden nog eens teruggekeerd uit Lissabon, maar nu zonder bijna heel mijn sociale leven daar achter te laten. Een uur na de landing op Zaventem zat ik samen met Arsalan en Jelte aan tafel bij Walter, en omdat het vrijdag was, hebben we afgerond in de Babbelkroeg. En binnenkort vloeien mijn twee werelden gewoon in elkaar, want dan reist een HLWM’er met me mee naar Lissabon.
Ik wil deze ‘promotekst’ graag afsluiten met een persoonlijke noot. Het is misschien toeval dat ik op een moeilijk moment in mijn leven bij HLWM ben binnengestapt, maar mijn herstel heb ik in niet onbelangrijke mate te danken aan de warme ontvangst door de hele groep en, soms zonder dat ze het zelf weten, de steun van enkele mensen in het bijzonder. Bedankt daarvoor.
De volledige naam van de drie getuigen is bekend bij HLWM.
Carl P (22/11/2022).